راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

درباره من

iš به معنای ِ «خواستن، میل داشتن، آرزو کردن، جستجو کردن» پیوند داشته باشد، که دارای جدا شده‌های زیر است: -aēša «آرزو، خواست، جستجو»؛ išaiti «می‌خواهد، آرزو می‌کند»؛ -išta «خواسته، محبوب»؛ -išti «آرزو، مقصود». همچنین پیشنهاد می‌کند که واژه‌ی عشق از اوستایی -iška* یا چیزی همانند آن ریشه می‌گیرد. پسوند ka- در پایین باز‌نموده خواهد شد. واژه‌ی اوستایی -iš همریشه است با سنسکریت -eṣ «آرزو کردن، خواستن، جُستن»؛ -icchā «آرزو، خواست، خواهش»؛ icchati «می‌خواهد، آرزو می‌کند»؛ -iṣta «خواسته، محبوب»؛ -iṣti «خواست، جستجو»؛ واژه‌ی ِ زبان ِ پالی -icchaka «خواهان، آرزومند». همچنین، به گواهی شادروان فره‌وشی، این واژه در فارسی ِ میانه به دیسه‌ی ِ (= صورت ِ) išt «خواهش، میل، ثروت، خواسته، مال» باز مانده است. -- برای ِ آگاهی ِ بیشتر از واژه‌ی ِ «دیسه» = form به «فرهنگ ریشه‌شناختی اخترشناسی و اخترفیزیک» رجوع کنید. واژه‌های اوستایی و سنسکریت از ریشه‌ی پوروا-هند-و-اروپایی -ais* «خواستن، آرزو کردن، جُستن» می‌آیند که دیسه‌ی اسمی آن -aisskā* است به معنای «خواست، میل، جستجو». بیرون از اوستایی و سنسکریت، چند زبان دیگر شاخه‌هایی از آن واژه‌ی پوروا-هند-و-اروپایی را حفظ کرده‌اند: اسلاوی کهن کلیسایی isko, išto «جستجو کردن، خواستن»؛ iska «آرزو»؛ روسی 'iskat «جستجو کردن، جُستن»؛ لیتوانیایی ieškau «جستجو کردن»؛ لتونیایی iēskât «جستن شپش»؛ ارمنی 'aic «بازرسی، آزمون»؛ لاتین aeruscare «خواهش کردن، گدایی کردن»؛ آلمانی بالای کهن eiscon «خواستن، آرزو داشتن»؛ انگلیسی کهن ascian «پرسیدن»؛ انگلیسی ask. اما درباره‌ی ریشه‌ی سنتی ِ عشق. لغت‌نامه نویسان واژه‌ی عشق را به عَشَق (ašaq') عربی به معنای «چسبیدن» (منتهی‌الا‌رب)، «التصاق به چیزی» (اقرب‌الموارد) پیوند داده‌اند. نویسنده‌ی غیاث‌اللغات می‌کوشد میان «چسبیدن، التصاق» و عشق رابطه بر قرار کند: «مرضی است از قسم جنون که از دیدن صورت حسن پیدا می‌شود و گویند که آن مأخوذ از عَشَقَه است و آن نباتی است که آن را لبلاب گویند چون بر درختی بپیچد آن را خشک کند همین حالت عشق است بر هر دلی که طاری شود صاحبش را خشک و زرد کند.» ادامه...

آمار : 398513 بازدید Powered by Blogsky

2-ویژگی های گات ها

گات ها به چهار دلیل به ما ارث رسیده است.

1- به نظم بوده ،شعر را می توان به آسانی به حافظه سپرد و کمتر کسی می تواند در آندست ببرد.وهر موبدی آزمایش نوزادی خود را با حافظ گات ها بودن می دهد

32هر زرتشتی به گات ها ایمان دارد وبه خود اجازه تغییر در آن را نمی دهدو ماتره پیام اندیشه برانگیز هر زرتشتی است

3-بنابر علم لغت شناسی وریشه یابه ،زبان شناسان و گات ها شناسان معتقدند 17 سرود گات ها (7+4+4+1+1)بند وتعداد 5850 واژه می باشد

4- گات ها با آهنگ ویژه ای سروده می شود زیر و بم معین ومشخصی دارد

دارا شنبه 27 آبان‌ماه سال 1391 ساعت 11:11 ب.ظ

0 نظر

1-مانتره سرود های اشو زرتشت

سرود های اشو زرتشت در گات ها سرود هایی است که تا آنزمان کسی نسروده است(یسنا 28 بند3).این سرود ها در گات ها مانتره نامیده می شود.سرود هایی سرشار از پاکی ،پر از امید،جن افزا،جهان آرا وبه انسان رسایی و جودانگی می بخشد.

این سرود ها در اوستا وسانسکریت گاثا گویند،این واژه در پهلوی گاس یا گاه نامیده می شود.که جمع آن گاسان یا گاهان است و به شکلهای گات ها ،گاسان ،گاتا و گاتها گفته می شود و در اوستا بیش از 90 بار آمده استوبیشتر به شکل جمع استولی در گات ها نیامده است.

اشو زرتشت در گات ها سرود ها را مانتره می نامد پیام اندیشه برانگیز ترجمه شده است

دارا شنبه 27 آبان‌ماه سال 1391 ساعت 10:58 ب.ظ

0 نظر