گاهنبار ایثارم گاه

  روز اشتاد تا روز انارم از ماه مهر - بیست تا بیست و پنج  مهر ماه

این گاهنبار ، چهارمین از گاهنبارهای شش گانه ی سال میباشد ، که بنا بر باوری کهن ، این چهره و گاهنبار ، هنگام آفرینش گیاهان است .
واژه ی < ایاثرم > ، ayaatharem از واژه ی اوستایی < ایا ثریمه > ،ayaatharima گرفته شده است و برخی آن را بچم < برگشت > دانسته اند و برخی آنرا آغاز سرما میدانند .
بنا بر روز شمار کهن ایرانی ، این گاهنبار در تابستان بزرگ روی میداده است ، به هر روی هنگام این گاهنبار بدانگاه باشد که چوپان گله ی خود را از جایگاه تابستانی ، به خانه بر میگرداند ( به جایگاه زمستانی خود ) .
این گاهنبار نیز در روزهای شناخته شده ، ازسوی زرتشتیان با گردهم آیی در خانه ها وتالارها، با شادی و شادمانی برگزار میشود .

گاهنبار میدیاریم گاه

روز مهر تا روز ورهرام از ماه دی - ده تا چهارده دی ماه

این گاهنبار ، پنجمین از گاهنبارهای شش گانه ی سال میباشد که بنا بر باوری کهن و سنتی این پنجمین گاهنبار، هنگام آفرینش جانوران است .
واژه ی < میدیاریم >،maydiarim  را بچم < میانه آرامش >،< میانه ی زمستان > دانسته اند و به هنگام استراحت کشاورزان میباشد که چنین هنگامی را به جشن و سرور می پردازند ، چرا که همان گونه که در پیش گفته شد ، به وجود آمدن گاهنبارها از روی پیشه ی کشاورزی ایرانیان ِ باستان بوده است وآنگونه نیز که دربخش آموزشها درباره ی آفرینش بیان شده است ، آفرینش در شش مرحله در ادیان ابراهیمی وجود دارد واین باوردرکیش زرتشتی ، باوری است سنتی نه برگرفته از اصل دین

گاهنبار هَمَس پَت میدیم گاه

روز اهنود تا روز وهیشتواش از ماه اسفند - بیست و پنج تا بیست و نه اسفند ماه

این گاهنبار، پایانی ترین از گاهنبارهای شش گانه ی سال میباشد که بنا بر همان باور کهن این پایانی ترین گاهنبارهنگام آفرینش انسان است و کامل شدن آفرینش .
چم این واژه را برخی < خلقت همه ی گروهان > دانسته و برخی < میانه ی سرما و گرما > و < برابری شب و روز> دانسته اند .
از آنجایی که زرتشتیان باور به بازگشت فروهرهای درگذشتگان در ده روز مانده به نوروز دارند ، بنابراین در پیش از آغاز این گاهنبار که به گهنبار پنجه نیزمعروف است ، به خانه تکانی پرداخته و در آخرین پنجه ، آیین آتش روی بام خانه را به جای می آورند .