روز خور تا
روز دی از ماه اردی بهشت - ده تا چهارده اردی بهشت
ماه
این گاهنبار، نخستین از گاهنبارهای شش گانه ی سال میباشد که بنا بر باوری کهن این نخستین گاهنبار، هنگام آفرینش آسمان است .
در پیش گفتار این بخش ، از چگونگی برگزاری گاهنبار ها سخن به میان آمده است .
واژه ی < میدیوزرم > ازدو واژه ی اوستایی < مَئیدیو > ،
maeidiyo
به چم
میان و واژه ی < زَرِمیَه > ،
zaremiya به
چم بهار ساخته شده ، که روی هم میشود < میان بهار > و هنگام آن بدانگاه باشد
که زمین سبز و خرم شده ، گیاهان رشد کرده و کشاورزی رونق میگیرد یا بهتر،
بهنگام برداشت خرمن و درو کردن غلاتی چون گندم و جو .
بدین روی
زرتشتیان چنین هنگامی را گرامی داشته و به شادی و شادمانی می پردازند .
این
گاهنبار، دومین از گاهنبارهای شش گانه ی سال میباشد که بنا بر باوری کهن این
چهره و گاهنبار، هنگام آفرینش است .
واژه ی < میدیو شهم > از دو واژه ی اوستایی < مَئیدیو > ،
maeidiyo
بچم میان و واژه ی < شِمه > ،
shema
بچم تابستان ساخته شده که روی هم میشود < میان تابستان > که بنا بر روز شمار
کهن آریاها ، هنگام آن میانه ی تابستان بزرگ هفت ماهه میشود یا بهتر،
بهنگام کاشت حبوباتی چون ارزن و برنج .
دراین روز نیز زرتشتیان آیین مربوط به گاهنبارها را بجای می آورند که این
مراسم در شهرهای کوچک و روستاها ، در خانه ها برگزار میشود و در شهرهای بزرگتر، در تالارها برگزار میشود .
این
گاهنبار، سومین از گاهنبارهای شش گانه ی سال میباشد که بنا بر باوری کهن ،
این چهره و گاهنبار، هنگام آفرینش زمین است .
واژه ی
<
پیَته شهم
>
از دو واژه ی اوستایی
<
پَئیته
>
،
paeeta
بچم پایان و<
شهیم
>
،
shahim
بچم تابستان ساخته شده است که روی هم میشود
<
پایان تابستان
>
و هنگام آن بدانگاه باشد که دانه ها به بار
نشسته
و میوه ها چیده میشوند و بدین سان این چند روز نیز به جشن و شادی میگذرد ،
برخی این گاهنبار را درخانه ی خود می گیرند و دیگرانی
هم
می آیند.