آرزوی من

حکمت خداوند

                                                  

درد من تنهایی نیست؛

بلکه مرگ ملتی است که گدایی را قناعت؛

بی عرضگی را صبر

و با تبسمی بر لب این حماقت را حکمت خداوند می نامند.                                                         

                                  گاندی 

آموزش دیدن وندیدن

ببین



بلبل را ، که حتی در قفس هم می‌خواند
پروانه را ، که حتی با وجود کوتاهی عمر، از پرواز دست نمی‌کشد
طاووس را ، که زشتی پاهایش، افسرده‌اش نساخته
زرافه را ، که هرگز گردن‌کشی نمی‌کند
کرم را ،که بی‌دست و پا بودنش، او را از حرکت باز نداشته
جغد را ، که شب‌ها چگونه به مراقبه مشغول است
عقاب را ، که چگونه چشمانش را به هدفش دوخته است
سگ را ، که تو نجس می‌خوانیَش اما او به تو وفادار مانده
گوسفند را ، که چگونه قربانی خوشی‌ها و ناخوشی‌های توست
زنبور را ، که چگونه از گل شهد برمی‌آورد و از دشمن دمار
لاک‌پشت را ، که چگونه شجاعانه به جای لاک دیگران در لاک خود پنهان شده
پشه را ، که چگونه غرور و عظمت تو را در هم می‌شکند و خشم نهفته‌ات را بیرون می‌ریزد
ماهی را ، که چگونه سودای کرمی کوچک او را به دام می‌اندازد
اسب را ، که چگونه از روی نجابت به ولی نعمت خود خدمت می‌کند



و نبین

کرکس را ، که پیوسته در انتظار مرگ دیگران است
طوطی را ، چرا که بی‌اندیشه هر گفته‌ای را تکرار می‌کند
کفتار را ، چرا که خفت ریزه‌خواری می‌کشد
ملخ را ، چرا که تاراجگر زحمات دیگران است
عنکبوت را ، چرا که تنها به فکر بنای خانه خود است
عقرب را ، چرا که در دشواری‌ها به جای حل مسئله، حلال مسئله را می‌کشد...

http://narayana.blogfa.com