خداوند و اندیشه در شاهنامه

به نام خداوند جان و خرد<<<>>>کزین برتر اندیشه برنگذرد
‎خداوند نام و خداوند جای <<<>>>خداوند روزی ده رهنمای
‎خداوند کیوان و گردان سپهر<<<>>>فروزنده ماه و ناهید و مهر

‎ز نام و نشان و گمان برترست >>><<<نگارندهٔ بر شده پیکرست
‎به بینندگان آفریننده را<<<>>>نبینی مرنجان دو بیننده را
‎نیابد بدو نیز اندیشه راه >>><<<که او برتر از نام و از جایگاه

‎سخن هر چه زین گوهران بگذرد<<<>>>نیابد بدو راه جان و خرد
‎خرد گر سخن برگزیند همی <<<>>>همان را گزیند که بیند همی
‎ستودن نداند کس او را چو هست >>><<<میان بندگی را ببایدت بست

‎خرد را و جان را همی سنجد اوی >>><<<در اندیشهٔ سخته کی گنجد اوی
‎بدین آلت رای و جان و زبان >>><<<ستود آفریننده را کی توان
‎به هستیش باید که خستو شوی >>><<<ز گفتار کار یکسو شوی

‎پرستنده باشی و جوینده راه>>><<<به ژرفی به فرمانش کردن نگاه
‎توانا بود هر که دانا بود<<>>>ز دانش دل پیر برنا بود
‎از این پرده برتر سخن گاه نیست >><<ز هستی مر اندیشه را راه نیست

((فردوسی))