زرتشت در گات ها

زرتشت در گات ها
 

زرتشت در گاهان پیامبری است که راه درست راستی را می آموزد، تا ناباوری و ترمنشی از میان برخیزد و خویشاوند از خیره سری، همکاران از فریب و نزدیکان و یاوران از نکوهندگان رهایی یابند و جهان از رهبران بد بیاساید( 4:33). او مهرورزانه و با همه ی هستی خویش از بهترین منش خواستار آموختن رهبری است تا آنطور که اهوره مزدا می خواهد، مردمان را رهبری کند(63:33). در این سرودها، زرتشت خود را نخستین کسی می داند که به این کار برگزیده شده است(11:44) و مأموریت خود را از پیش مقرر شده درمی یابد و به واسطه ی وهومنه می داند که در راه این مأموریت دشواریهای بسیار خواهد داشت(11:43). اوست کسی که سپندترین مینوی اهوره مزدا را برای خود برگزیده و با همه ی توش و توان دشمن سرسخت در وندان و پناه نیرومند اشونان است(8:43، 16)، او رد ( رتوratu) درمان بخش زندگی است(16:44).
در جای جای گاتها زرتشت را در حال مکاشفه هایی فرا زمان می یابیم که در ضمن آنها حقایق و وقایعی ازلی را به مشاهده نشسته است. او در سرآغاز آفرینش زندگی اهوره مزدا را می بیند و در می یابد که چگونه تا پایان گردش آفرینش کردارها و گفتارها را با هنر خویش مزد بر نهاده است(5:43)، در ازل شاهد انتخاب بزرگ دو گوهر آغازین و گفتگوی آن دو با هم بوده است(3:30- 6، 2:45) و پیش از خلقت مادی خود گفتگو و گله گذاری گئوش اورون با اهوره مزدا را دیده و شنیده است(1:29- 11). به این ترتیب، چنین به نظر می رسد که او دارای وجودی فرازمانی و مینوی بوده است.
در بسیاری از سرودهای گاهان زرتشت در حال گفتگو و پرسش و پاسخ با اهوره مزدا و امشاسپندان است. در این صحنه ها زرتشت از آفرینش، راه درست، زندگی اشونانه و روز بازپسین سؤال کرده و پاسخ می شنود. در یسنه، هات 50، با سرودهای بلند آوازه برخاسته از همه ی تن و جان و گزیده ی « منش نیک» خویش را همچون نیازی پیشکش مزدا می کند و گفتار و کردار و دل آگاهی و نیروی خود را نزد « اشه» به ارمغان می برد.(14:33).
با این همه، همچنان یک انسان است، از شکستها، تلخیها و مخالفتها دچار رنجش و ناامیدی می شود و به درگاه اهوره مزدا گله می گذارد( 2:46 و 7) و از او می خواهد که وی را همچون دوستی که دوست دیگر را یاری می رساند، حمایت و یاری کند و پیروزی ببخشد(14:43).

علاوه بر موارد فوق، در برخی از سرودهای گاتها زرتشت رد یا رتو ratu( داور میان دو گروه مزداپرستان و دیو پرستان) خوانده شده است که در روز پسین درباره ی اعمال مردمان قضاوت خواهد کرد(3:29- 6، 2:31، 1:33). همچنین وی نگاهبان کردار و منش نیک و روان اشونان و نیایش آرمیتی و شور دل است تا همه را به پیشگاه اهوره مزدا آورد اهوره مزدا به نیروی خویش جاودانه نگاهدار آنها باشد(11:28، 10:49). او خود در روز داوری راهنمای اشونان خواهد بود و آنان را از « گذرگاه داوری»Cinvat pretu خواهد گذراند(10:46)).

http://rasekhoon.net