اهورامزدا

در هر بند از گاتاها، از اهورامزدا و صفات او یاد شده است. صفات پروردگار ویژگی ها ی
مینوی و مجرد هستند که با ذات اهورایی پیوستگی دارند و از او سرچشمه می گیرند.
هر کس که صفتی از اهورامزدا را یاد کند یا بهآن متوسل شود یعنی اهورامزدا را یاد کرده
و به خدا توسل جسته. اهورامزدا و شش صفت او یعنی اَشا، وهومن ، خَشترا، اَرمئیتی،
از « راستی، نیک اندیشی، توانا یی، پرهیزگار ی، رسا یی و جاودانی » هئوروتات، اَمرِتات
یکدیگر تفکیک پذیر نیستند و در راس آنها سپنتامئینیو آن ذات و گوهر اهورا یی که در
نهادش نهفته است گرایش جوید و پایبند باشد به صفات خدایی نزدیک خواهد شد. گروهی
اشا را نخستین صفت اهورامزدا و وهومن را که بعداً به آن اشاره شده دومین صفت قلمداد
می کنند و به این صورت سلسله مراتبی میان آن صفات تصور کردند. در شمردن این
صفات بدیهی است یکی را پس از دیگری باید نام برد و آن بدان معنی نیست که یکی
برتر و مهمتر از دیگری است آن صفات تجزیه ناپذیر، جدانشدنی، مجرد و ذهنی هستند
که در راس آنها گوهر یا مینوی پاک قرار دارد. زرتشت در این بند آرزو میکند که با یاری
وهومن و پیروی از خردمندی و اندیشۀ نیک خدا را بشناسد و به او نزدیک شود و با
پشتیبانی اَشا، بهآن حقیقت و هنجاری که بر هستی حکومت دارد دست یابد.
زرتشت برای جهان مادی و بهره مندی از زندگی در این جهان همان اندازه ارزش قایل است
که برای زندگی مینوی وجهان دیگر، تعادل میان آنهاکاری معقول وپسندیده است و هیچ
یک را نبایدفدای دیگری کرد. از اینرو در دین زرتشت، ریاضت کشیدن و رنجور کردن تن
به امیدافزودن به سرمایۀ مینوی کاری ناپسند است. زیرا روان وارادة قوی واستوارنمی تواند در
یک تن ناتوان و رنجور جایگزیند. زندگی مادی ومعنوی را نباید انتزاعی و جدا از یکدیگر
در نظر گرفت بلکه باید میان آنها ارتباط و هماهنگی برقرار کرد. پیشرفت زندگی ماد ی و

اقتصادی نباید موجب فراموشی مبانی مینوی و گسترش اصول اخلاقی انسان شود.

برگرفته از ترجمه گات ها دکتر ساسانفر