| نام عارف | دوران حیات | |||
| 1 | حبیب ایرانی | |||
| 2 | ابراهیم ادهم | |||
| 3 | رابعه عدویه | |||
| 4 | فضیل عیاض | |||
| 5 | ابوتراب نخشبی | |||
| 6 | معروف کرخی | 200 هجری | ||
| 7 | ابوعلی شفیق بلخی | |||
| 8 | حاتم(عصم) اصم | 249هجری | ||
| 9 | بشر حافی | 227 هجری | ||
| 10 | بایزید بسطامی | |||
| 1 | ابوعبدالله مغربی خلیفه بایزید | |||
| 2 | ابوالحسین نوری | 279 یا 286 هجری | ||
| 3 | یحیی‌بن معاذ بلخی | |||
| 4 | احمد خضرویه بلخی | 234 یا 240 هجری | ||
| 5 | داود بلخی | |||
| 6 | سهل تستری(شوشتری) | 273 یا 283 هجری | ||
| 7 | جنید نهاوندی(بغدادی) | |||
| 8 | حمدون قصار | 271 هجری | ||
| 9 | ابوحمزه‌ی خراسانی | 290 هجری | ||
| 10 | حسین منصور حلاج | 244 هجری | ||
| 11 | ابوبکر شبلی خراسانی | |||
| 12 | ابویعقوب کورتی | |||
| 13 | ابومحمد مرتعش نیشابوری | 328 هجری | ||
| 14 | ابونصر سراج طوسی | |||
| 15 | ابوالعباس قصاب آملی | |||
| 16 | محمد بن خفیف | |||
| 17 | ابوعبدالرحمن سلمی نیشابوری | 325 هجری | ||
| 18 | شیخ ابوالحسن خرقانی | |||
| 19 | علی عبدالله محمد بن باکو (بابا کوهی شیرازی) | |||
| 20 | شیخ حسن سکاک سمنانی | |||
| 21 | شیخ ابواسحاق کازرونی | |||
| 22 | ابوسعید ابوالخیر | |||
| 23 | ابوالقاسم قشیری نیشابوری | |||
| 24 | بابا طاهر همدانی | |||
| 25 | ابوالحسن هجویری جلابی | |||
| 26 | شیخ ابوعلی فضل بن محمد فارمدی(فریومدی) | 477 هجری | ||
| 27 | شیخ احمد جام (ژنده پیل) | |||
| 28 | ابوحامد محمد غزالی طوسی | |||
| 29 | خواجه عبدالله انصاری | |||
| 30 | سنایی | |||
| 31 | خواجه ابویعقوب یوسف همدانی | |||
| 32 | شیخ احمد غزالی طوسی | 535 هجری | ||
| 33 | عین‌القضاه همدانی | |||
| 34 | شیخ عبدالقادر گیلانی | 471 هجری | ||
| 35 | محمدبن منور | |||
| 36 | شیخ روزبهان بقلی | |||
| 37 | شهاب الدین یحیی سهروردی "شیخ اشراق" | |||
| 38 | شیخ نجم‌الدین کبری | |||
| 39 | خواجه عبدالخالق غجدوانی | |||
| 40 | شیخ عطار نیشابوری | |||
| 41 | شیخ شهاب‌الدین عمر سهروردی | |||
| 42 | فهرست عرفای قرن 4تا 6 هجری | |||
| 43 | مجدالدین بغدادی | |||
| 44 | اوحدالدین کرمانی | |||
| 45 | رضی‌الدین علی لالا غزنوی | |||
| 46 | شمس تبریزی | |||
| 47 | سعدالدین محمد حموی | |||
| 48 | شمس الدین احمد افلاکی | |||
| 49 | شیخ نجم الدین رازی | |||
| 50 | سیف‌الدین باخرزی | |||
| 51 | شیخ بهاءالدین ولد | |||
| 52 | سید برهان‌الدین محقق | |||
| 53 | شیخ جمال‌الدین احمد جوزجانی | |||
| 54 | عزیزالدین نسفی(ننخشبی) | |||
| 55 | مولانا جلال الدین محمد بلخی (مولوی) | |||
| 56 | شیخ صدرالدین قونیوی | |||
| 57 | نجیب‌الدین علی‌بن بزغش شیرازی | |||
| 58 | اوحدالدین بلیانی | |||
| 59 | فخرالدین عراقی همدانی | |||
| 60 | شیخ محمود شبستری | |||
| 61 | میر حسین سادات هروی | |||
| 62 | خواجه علی رامیثنی | |||
| 63 | نجم‌الدین زر‌کوب | |||
| 64 | پهلوان محمود قتالی خوارزمی | |||
| 65 | سیف‌الدین صوفی | |||
| 66 | بابا افضل کاشانی | |||
| 67 | کمال خجندی | |||
| 68 | صفی‌الدین اردبیلی | |||
| 69 | شیخ علاءالدوله‌ی سمنانی | |||
| 70 | کمال‌الدین عبدالرزاق کاشانی | |||
| 71 | شیخ تقی‌الدین علی دوستی سمنانی | |||
| 72 | اخی محمد دهستانی | |||
| 73 | شیخ محمود مزدقانی | |||
| 74 | میر سید علی همدانی | |||
| 75 | اوحدالدین مراغه‌ای | |||
| 76 | قطب‌الدین یحیی جامی نیشابوری | |||
| 77 | زین‌الدین ابوبکر تائب‌آبادی | |||
| 78 | خواجه بهاءالدین نقشبند | |||
| 79 | ظهیر‌الدین خلوتی | |||
| 80 | حافظ | |||
| 81 | شیخ کجج تبریزی | قرن هشتم هجری | ||
| 82 | علاءالدین عطار | قرن هشتم هجری | ||
| 83 | قطب‌الدین عبد‌الکریم گیلانی | قرن هشتم و نهم هجری | ||
| 84 | شمس‌الدین محمد مغربی | قرن هشتم هجری | ||
| 85 | شاه نعمت‌الله ولی کرمانی | قرن هشتم هجری | ||
| 86 | امیر قوام‌الدین سنجانی(خوافی) | قرن هشتم و اوایل نهم هجری | ||
| 87 | زین‌الدین ابوبکر علی تایبادی | |||
| 88 | خواجه ابوالفتح محمد پارسا | قرن هشتم هجری | ||
| 89 | خواجه حسن عطار | |||
| 90 | شیخ ابوالوفای خوارزمی | اوایل نهم هجری | ||
| 91 | سید قاسم انوار | |||
| 92 | شیخ زیـن‌الدین خوافی | |||
| 93 | شیخ کمال‌الدین حسین کاشانی | |||
| 94 | یعقوب بن عثمان چرخی غزنوی | |||
| 95 | خواجه سعدالدین کاشغری | |||
| 96 | مولانا جلال‌الدین پورانی | |||
| 97 | خواجه شمس‌الدین محمد کوسوی | |||
| 98 | مولانا شمس‌الدین محمد اسد | قرن نهم هجری | ||
| 99 | مولانا نظام‌الدین خاموش | |||
| 100 | خواجه حافظ‌الدین ابونصر پارسا | |||
| 101 | شاه داعی شیرازی | قرن نهم هجری | ||
| 102 | سید محمد نور بخش | |||
| 103 | شیخ بهاءالدین عمر | |||
| 104 | جمال الدین فضل الله احمد پیر جمالی اردستانی | قرن نهم هجری | ||
| 105 | خواجه نا‌صرالدین عبیدالله احرار | |||
| 106 | عبدالله قطب (قطب محیی) | |||
| 107 | نور الدین عبدالرحمن جامی | |||
| 108 | بدیع‌الدین یا رضی‌الدین عبدالغفور لاری | |||
| 109 | خواجه ابواسحق ختلانی | |||
| 110 | امیر سید شهاب‌الدین عبدالله برزش‌آبادی | |||
| 111 | شیخ رشیدالدین محمد بیداوازی | |||
| 112 | شاه شیخ علی اسفرائنی | |||
| 113 | شیخ غلامعلی نیشابوری | |||
| 114 | شیخ عمادالدین فضل‌الله مشهدی | |||
| 115 | شیخ تاج‌الدین حسین تبادکانی خوارزمی | |||
| 116 | درویش محمد کارندهی | |||
| 117 | شیخ حاتم زراوندی خراسانی | |||
| 118 | شیخ محمد علی مؤذن سبزواری | |||
| 119 | شیخ نجیب‌الدین رضا تبریزی اصفهانی | |||
| 120 | سرمد کاشانی | |||
| 121 | ملامحمد صوفی مازندرانی | |||
| 122 | درویش محمد صالح لبنانی | |||
| 123 | قاضی اسد کاشانی | |||
| 124 | شیخ علی‌نقی اصطهباناتی | |||
| 125 | سید قطب الدین محمد نیریزی شیرازی | |||
| 126 | ملا محمد اسماعیل کامل خراسانی | |||
| 127 | آقامحمد هاشم درویش شیرازی | |||
| 128 | سید عبدالنبی شیرازی (سلطان المشایخ) | |||
| 129 | سید ابوالقاسم شریفی شیرازی(آقا میرزابابا) | |||
| 130 | میرزا احمد عبدالحی مرتضی تبریزی(وحیدالولیاء) | |||
| 131 | درویش حسینعلی اصفهانی(کابلی) | |||
| 132 | رونق علیشاه کرمانی | |||
| 133 | نظامعلی کرمانی | نیمه اول قرن سیزدهم هجری | ||
| 134 | حسینعلی شاه اصفهانی | قرن سیزدهم هجری | ||
| 135 | شیخ زاهد گیلانی(ثانی) | |||
| 136 | مشتاق‌علی‌شاه تریتی | |||
| 137 | مظفر علیشاه کرمانی | |||
| 138 | فیض‌علیشاه طبسی | |||
| 139 | نورعلیشاه اصفهانی | قرن سیزدهم هجری | ||
| 140 | ملاعبدالصمد همدانی | |||
| 141 | حاج زین‌العابدین شیروانی(مستعلیشاه) | |||
| 142 | رحمت علیشاه | |||
| 143 | سعادت علیشاه«طاووس العرفا» | |||
| 144 | نور علیشاه گنابادی | |||
| 145 | شمس‌العرفا تهرانی | |||
ابو سعید ابوالخیر در تاریخ اندیشه‌های عرفانی در صدر متفکران این قلمرو پهناور در کنار حلاج، بایزید بسطامی و ابوالحسن خرقانی به شمار می‌رود. همان کسانی که سهروردی آنها را ادامه دهندگان فلسفه باستان و تداوم حکمت خسروانی می‌خواند. از دوران کودکی نبوغ و استعداد او بر افراد آگاه پنهان نبوده‌است. او خود میگوید: «آن وقت که قرآن می‌آموختم پدرم مرا به نماز آدینه برد. در راه شیخ ابوالقاسم که از مشایخ بزرگ بود پیش آمد، پدرم را گفت که ما از دنیا نمی‌توانستیم رفت زیرا که ولایت را خالی دیدیم و درویشان ضایع می‌ماندند. اکنون این فرزند را دیدم، ایمن گشتم که عالم را از این کودک نصیب خواهد بود.» نخستین آشنایی ابوسعید با راه حق و علوم باطنی به اشاره و ارشاد همین شیخ بود. چنانکه خود ابوسعید نقل می‌کند که شیخ به من گفتند: ای پسر خواهی که سخن خدا گویی گفتم خواهم. گفت در خلوت این شعر می‌گویی:
من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
گر بر سر من زبان شود هر مویی
یک شکر تو از هزار نتوانم کرد.