......زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات ست، میان دو سکوت
زندگی، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما، تنهایی ست
من دلم می خواهد
...
آرزو ، امید و آینده ، واژه گانِ مجعولِ ناتوانی است . هنگامی که ناکامیِ خویش را ، فردایی می سازیم ، هم امروز را نهاده ایم . اگر درلحظه زندگی کنیم ، چیزی را فرو نگذاشته و همواره خواهیم زیست .