تاریخچه مینیاتور در ایران

تاریخچه مینیاتور در ایران

از بررسی های تاریخی چنین استنباط می گردد که هنرمندان مینیاتورساز ایرانی طراحی رنگ آمیزی ومجسمه سازی چینی را با ادراک و ذوق خاص خود تغییر داده و دگرگونی هائی در آن بوجود آورده اند. به هرحال، اگر چه واژه مینیاتور در نگاه اول بیگانه می نماید اما شک نیست مینیاتور با ابعاد کنونی هنری ایرانی است که مکتب های مختلف همانند مکتب عباسی (بغداد) مکتب مغول، مکتب هرات را گذرانده وبا ظهور صفویه و انتقال مرکز هنری ایران از هرات به تبریز در شیوه آن نیز تحول بوجود آمده است. باانتخاب اصفهان به پایتختی و حمایت همه جانبه ای که از هنرمندان و نقاشان و نگارگران به عمل آمدنقاشان چیره دستی ظهور کردند که شاهکارهای آنان امروز زینت بخش موزه های جهان است در این عصر به دلیل گسترش ارتباط ایران با کشورهای اروپائی و آسیائی هنر ایران به کشورهای بیگانه معرفی شد و دوران صفویه آغاز فصل تازه ای در تاریخ مینیاتور ایران به حساب آمد در زمان صفویه هنرمندانی همچون رضا عباسی، محمد زمان نگارگر، محمد قاسم مشهور به سراجای نقاش و محمد یوسف مصّور که با خلق آثار بی بدیل و منحصر بفرد این هنر را به نهایت اعتلاء رساندند. در دوران معاصر مینیاتورایرانی جلوه درخشانی داشته و در طی صد صال اخیر آثار ممتازی بوجود آمده که بحث در باره جزئیات آن سخن را به درازا خواهد کشاند. ساخت و ساز مینیاتور : ابزار و وسائلی که مورد لزوم یک هنرمند مینیاتور ساز است در مقایسه با سایرهنرهای ایرانی مانند خاتم سازی و قلمزنی و منبت کاری و ... بسیار محدود است.

ابزار یک مینیاتوریست عبارتند از :

قلم مو: در قدیم هنرمندان برای ساخت قلم مو از دم نرم سنجاب استفاده می کردند.

بوم مینیاتور: که عبارت است از تخته، کاغذ، مقوا، فیبر، عاج، استخوان و ...

روغن: که برای محافظت اثر از آن استفاده می کنند.

رنگ: که بیشتر مینیاتورسازان از رنگهای دست ساز خود استفاده می کرده اند.

شـیوه هائی که در ساخت مینیاتور وجود دارند عبارتند از : مینیاتور آبرنگ روحی- مینیـاتور سیاه قلم

رنگی- مینیـاتور سفید قلم – مینیـاتورهای زیرروغنی. علاوه برآنکه در بنـاهای تاریخی از این هنر استفاده

 می شد و هنرمندان بزرگ عصـر صفـویه کاخ های عالی قاپو و چهلستون و هشت بهشت و ... را با این

هنر تزئین کردند صدها اثر که شامل : جلدهای آلبوم، تصاویر کتابها، قاب آینه ها و امثال آنها می باشند

در موزه های ایران و خارج از کشور در معرض تماشای هنردوستان و علاقمندان می باشند.

نامه ای از معاویه به برادر خوانده خود زیادبن ابیه پیرامون ایرانی

نامه ای از معاویه به برادر خوانده خود زیادبن ابیه پیرامون ایرانیان

اکنون می رسیم به این قومی که بنام موالی در میان امت اسلام به سر می برند و قوم عجم نام دارند. گوش کن زیاد! این مردم را باید ذلیل کرد. باید بهمان روشی که عمر بن خطاب آنها را می کوبید، طوری کوبیدشان که هرگز نتوانند سر بردارند. اینها جز با سیاست عمر بن خطاب اداره شدنی نیستند. از عطایشان که حق عمومی اتباع اسلام است تا می توانی بکاه. در تقسیم خواربار تا می توانی از سهمشان کم کن. در جبهه جنگ آنها را در صفوف مقدم بگمار تا زودتر از دیگران هدف دشمن تازه نفس قرار گیرند. سربازان آنها را به کار جاده سازی و هموار کردن راهها و کندن درختها و تسطیح بیشه ها بگمار و سعی کن هر چه دشواری و عذاب باشد نصیب این اعاجم شود. کاری کن که سنگینی بارها بر دوششان هر چه بیشتر فشار آورد. زیرا که اگر جز این باشد هوای عصیان خواهند کرد.

مراقب باش که این اعاجم هر قدر هم صالح و متقی باشند، بر صفوف جماعت در نماز پیشنمازی نکنند و در نماز جماعت در صف اول قرار نگیرند، مگر آنکه عده اعراب برای تکمیل صفوف کافی نباشد. و هر چقدر هم در فقه و قرآن دانشمند باشند، بر مسند قضا ننشینند. و بر هیچ شهری از شهرهای اسلام والی و یا حاکم نشوند، و در معابر هر قدر هم مقامشان بالا باشد بر عرب هر چند هم پست و فرومایه باشد تقدیر نجویند و در ازدواج حق زناشویی با زن عرب نداشته باشند، اما مردان عرب حق همسری با زنان فارسی را داشته باشند. اینها همه سیاست عمر رضی الله عنه است و عمر شایسته است از امت محمد صلی الله علیه و خاصا از بنی امیه شایسته ترین پاداش را ببیند.با این همه عمر اشتباهاتی نیز داشت. مثلا می بایست قوانین و نظاماتی به وجود آورده باشد که برای همیشه اعاجم را در برابر عرب ذلیل و خوار نگار دارد. اگر از ایجاد نفاق در میان امت اسلام پرهیز نداشتم، همین امروز مقرر می داشتم که اگر یک عجم ، عربی را بکشد، محکوم به قصاص یا دیه کامل باشد، ولی اگر عربی یک عجم را بقتل رساند از قصاص معاف باشد و دیه را نیز نصف پرداخت کند. بهرحال از هم امروز که این نامه بدست تو می رسد، این عجم ها را هر چه بیشتر ذلیل کن، به آنان توهین کن، آنها را از پیشگاهت دور دار، از آنان در رتق و فتق امور کمک مخواه، و به درخواستها و حوائجشان اعتنا مکن.از این سخن که بگذریم، بگذار نامه ای را برایت نقل کنم که عمر بن خطاب برای والی بصره ابوموسی اشعری فرستاده بود. در زمانی که تو به سمت منشی حکومت د ر زیردست این مرد اشعری خدمت می کردی، همراه این نامه ریسمانی به طول پنج وجب بود که هر چه حکایت بود در آن ریسمان بود. زیرا عمر در آن نامه به فرماندار بصره دستور داده بود که بموجب این نامه مردان بصره را احضار کن و در میان آنان از موالی و اعاجم هر کس را که طول قامتش به اندازه این ریسمان رسید گردن بزن. این نامه را ابن ابی معیط خوانده و یادداشتی هم از آن برداشته بود. و بطوریکه نواده او «ولید بن عقبه» برای من حکایت کرد، ابوموسی اشعری در کار خود درمانده بود که آیا فرمان عمر را اجرا کند یا درباره آن مطالعه بیشتری به عمل آورد. و نیز نقل کرد که چون ابوموسی با تو در این باره مشورت کرد، تو ویرا از اجرای این فرمان بازداشتی و توصیه کردی که فرمان امیرالمومنین عمر دوباره به خودش بازگردانده شود تا شخصاً در فرموده خود تجدید نظر کند. و تو چون به خیال خود غم تیره بختان و بیچارگان می داشتی در پیشگاه خلیفه به التماس درآمدی تا او را از خون اعاجم (ایرانیان) بازگردانی، و بدو گفتی که این قتل عام به نا حق، همه اعاجم را خواهد برانگیخت و همین امیرالمومنین عمر را از عقیده اش بازگردانیدی.ای برادر، ای زیاد بن ابی سفیان، تو وی را از این کار بازداشتی و ما را همچنان در خطر گذاشتی. لااقل اکنون تا دیر نشده است از خواب غفلت برخیز! تا فرصت از دست نرفته است این اعاجم را از میان بردار و ریشه آنها را بسوزان.

متن نامه از[ناسخ التواریخ]

http://mariana2.persianblog.ir

دیوار دفاعی گرگان سومین دیوار بلند جهان(مار سرخ ساسانی)

بی‌مهری به طولانی‌ترین دیوار خشتی جهان

جام جم آنلاین: دوستداران میراث فرهنگی کشور همچنان منتظرند تا ببینند بر سر طولانی‌ترین دیوار خشتی جهان چه خواهد آمد، دیوار دفاعی گرگان که بعد از دیوار چین و دیوار لیمز سومین دیوار طولانی جهان است، قرار است با اجرای پروژه راه‌آهن از گرگان به «اینچه‌برون» که از مصوبات سفر رئیس‌جمهور به استان گلستان و یکی از طرح‌های ملی است، به دو‌نیم شود.

این دیوار تاریخی که حدود 200کیلومتر طول دارد در متون تاریخی به مار سرخ معروف است و در سال 1378 به ثبت ملی رسیده و قرار بود پرونده این دیوار تاریخی برای ثبت جهانی نیز تهیه شود، اما به نظر می‌رسد با احداث این راه‌آهن، ثبت جهانی دیوار خشتی گرگان نیز به خطر می‌افتد.

هر چند روز گذشته معاون میراث فرهنگی کشور طی اظهار نظری اعلام کرد که نحوه‌ ادامه اجرای پروژه راه‌آهن در محل تقاطع با دیوار تاریخی گرگان، مسأله‌ای است که باستان‌شناسان باید درباره‌ آن نظر دهند و این‌که پس از بررسی گزارش باستان‌شناسی، موضوع در شورای فنی سازمان میراث فرهنگی مطرح می‌شود تا درباره‌ چگونگی ادامه‌ پروژه‌ راه‌آهن تصمیم‌گیری شود.

به نظر می‌رسد این اثر مهم تاریخی کشور که قدمت آن به اواخر دوره‌ ساسانی بازمی‌گردد سال‌هاست که به جای بازسازی مورد بی‌مهری قرار گرفته است و سال‌های گذشته بخش‌های بسیاری از آن بر اثر عوامل طبیعی و انسانی از بین رفته است و بسیاری از مردم به دلیل اطلاع‌رسانی نکردن درست درباره اهمیت و ارزش این اثر تاریخی خشت‌های آن را برای فروش و حتی ساخت خانه جدا کرده‌اند و اکنون نیز قرار است با عبور خط‌آهن پیکره این دیوار قدیمی به لرزش در آید و دو نیمه شود.

سخنانی که از سوی مسوولان مطرح می‌شود نشان می‌دهد که صرف تاریخی بودن و داشتن عنوان سومین دیوار دفاعی جهان برای آن که عبور خط ‌آهن را از میان این دیوار به طور کل منتفی کند، وجود ندارد.

سیما رادمنش ‌-‌ گروه فرهنگ و هنر