راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

زاد روز اشو زرتشت




بشد نوروز پاک زندگانی                   بشد روزی که ماند جاودانگی

ششم روز زمان فروردین شد            که زرتشت آمد و آغاز دین شد

بمیرید ای خدایان دروغین                 بیامد مژده آغاز یک دین

اهورا غنچه ای در آن زمان شد           که او بهتر زگلهای جهان شد

و انسان نغمه خوان چون بلبلان شد   و فریاد دد و دیوان شروع شد

زمان گفت و کردار بد اندیش              به پایان آمد و شد بهترین کیش

از آن پس دین ما همچون ستاره        رود در آسمان دل دوباره

اهورا یار من غمخوار من شد             دلی دادم به او دلدار من شد

/yashna.blogsky.com 















دارا سه‌شنبه 23 آبان‌ماه سال 1391 ساعت 07:03 ب.ظ
0 نظر

اشو زرتشت



 بنام پروردگار بخشایشگر مهربان
ای روح ِ بزرگ و پاک زرتشت       وی  فرّه   تابناک   زرتشت

ای   آینـۀ   فروغ   دادار             از نور و فروغ عشق سرشار


خیره است جهان به گاتهایت     کز عرش ِ  خدا  رسد  صدایت

بس قرن و هزاره ها به دوران     آییـن ِ  تو    باَد   پرتو  افشان

گفتار تو اوج استواری            پیغام تو را ِه رستگاری

دین ِ تو نه دین جبر و زور است    دین ِ  خرد  و امید  و نور  است

در دین ِ  تو آدمی  زبون  نیست     آییـن تو قهر و جنگ و خون نیست

هُرمزد که خالق جهان است       دانای ِ بزرگ و مهربانست؛

اهریمن زشت، اَنگرَهمَن         همواره بوَد  دشمن هومن

این هردو همیشه در نبردند     از  راه ِ ستیزه  برنگردند

بنیان ِ جهان بر این ستیز است     کاین  تا  به  زمان  رستخیز است

در جنگ ِ میان نیکی و بد        آییـن ِ تو  با  بدی  ستیزد

پیوسته ستوده ای خرد را       تا  فـرق نهیم  نیک و بد را

دانش، همه جا چراغ ِ راهت     نور  است  همیشه  قبله گاهت

پاکی ست اساس کیش و دینت    شـادیست   پیـام ِ   دل  نشـینت

بیکاری و کاهلی و سستی         در مکتب ِ توست نادرستی

دین ِ تو ز هر دروغ عاریست    ره ِ راستی و درست کاریست

در کیش ِ تو ناروا سخن نیست     فرقی به میان ِ مرد و زن نیست

همواره ستوده ای بهان را          نـیکان ِ سـراسـر جهان را

راه ِ تو بهین رَه و اَشا ییست       نزدیک ترین  ره ِ  خداییست

اندیشه و گفت و کار ِ نیکو        این  نغـزترین  شعار ِ نیکو

اول   قدم ِ  خدا  پرستی ست          در آن گهر ِ جهان ِ هستی ست

امیـد که  پیروان ِ راهت          پاکیزه دلان ِ جان پناهت

در راه ِ تو استوار باشند         وز اهرمنی  کنار  باشند

ای راهبـر ِ تمام ِ دوران            فخر ِ بشریتی  و ایــــران



سرودۀ توران  بهرامی















دارا سه‌شنبه 23 آبان‌ماه سال 1391 ساعت 06:58 ب.ظ
0 نظر

آوای درون


کسی باور نخواهد کرد
 اما من به چشم خویش می بینم
 که مردی پیش چشم خلق بی فریاد می میرد
 نه بیمار است
 نه بردار است
نه درقلبش
فروتابیده شمشیری
نه تا پر در میان سینه اش تیری
کسی را نیست بر این مرگ بی فریاد تدبیری
لبش خندان و دستش گرم
 نگاهش شاد
تو پنداری که دارد خاطری از هر چه غم آزاد
اما من به چشم خویش می بینم
به آن تندی که آتش می دواند شعله در نیزار
به آن تلخی که می سوزد تن آیینه
در زنگار
 دارد از درون خویش می پوسد
 بسان قلعه ای فرسوده کز طاق و رواقش خشت م یبارد
فرو می ریزد از هم
 در سکوت مرگ بی فریاد
چنین مرگی که دارد یاد ؟
 کسی آیا نشان از آن تواند داد ؟
نمی دانم
 که این پیچیده با سرسام این آوار
 چه می بیند
درین جانهای تنگ و تار
 چه میبیند درین دلهای ناهموار
 چه میبیند درین شبهای وحشت بار
 نمی دانم
 ببینیدش
لبش خندان و دستش گرم
نگاهش شاد
 نمی بیند کسی اما ملالش را
چو شمع تندسوز اشک تا گردن زوالش را
فرو پژمردن باغ دلاویز خیالش را
صدای
خشک سر بر خاک سودن های بالش را
 کسی باور نخواهد کرد
 

http://www.daryadel57.blogfa.com















دارا سه‌شنبه 23 آبان‌ماه سال 1391 ساعت 06:49 ب.ظ
0 نظر