آرامش درون !!!

"عشق زائیده تنهایی است و تنهایی نیز زائیده عشق است" تنهایی، به معنای این نیست، که یک فرد بی کس باشد، کسی در پیرامونش نباشد. اگر کسی پیوندی، کششی، انتظاری، و نیاز پیوستگی و اتصالی در درونش نداشته باشد، نسبت به هر چیزی، نسبت به هر کسی، اگر منفرد و تک هم باشد، تنها نیست. برعکس کسی که نیاز چنین اتصال و پیوست و خویشاوندی ئی در درونش حس می کند، و بعد احساس می کند از او جدا افتاده، بریده شده و تنها مانده است، در انبوه جمعیت نیز تنهاست. چنین روحی که ممکن است در آتش یک عشق زمینی، و یا در آتش یک عشق ماورائی بسوزد و بگدازد، پرستش را و در عالی ترین شکلش نوعی از دعا و یا نیایش را به وجود می آورد، که بقول کارل "نیایشی است که زائیده ی عشق است."

آرامش درون

در اندرون من خسته دل ندانم کیست

             که من  خموشم واو در فغان وغوغاست

درون انسان همواره در تلاطم است.انسان هیچگاه آرام و قرار ندارد.افکار گوناگون همواره ذهن و فکر او را درگیر میکنند و تا آدمی به نقطۀ اتّکائی  و بنیان استواری دست پیدا نکند به آرامش نمیرسد.

وبا عاشقی می توان به آرامش رسید!!!

راهرو عشق

دوست داشتن عشق می آفریند و عشق صداقت ، چه خوب است عاشق باشیم تا کوه جابجا کنیم و چون کویر بخشش داشته باشیم.

به روزها دل مبند ،

روزها به فصل که میرسند ، رنگ عوض میکنند

با شب بمان ،

شب گرچه تاریک است ، لیکن همیشه یک رنگ است . . به روشنایی صبح می رسد!!!

بییایید با شب کویر ،ستاره باران شده و همیشه سرد آشتی کنیم!!!