راهرو عشق
راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!راهرو عشق
راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!ایران
ایران
ایران با نام رسمی جمهوری اسلامی ایران کشوری در جنوب غربی آسیا و در منطقهٔ خاورمیانه با ۱٬۶۴۸٬۱۹۵ کیلومترمربع (۱۸ام درجهان) وسعت و بر پایهٔ سرشماری سال ۱۳۸۵ حدود ۷۰٬۴۷۲٬۰۰۰ نفر جمعیت است.
واژهشناسی ایران
واژهٔ ایران (به پارسی باستان «آئیریانا»، به پارسی میانه: ، تلفظ با یای مجهول: ĒRĀNŠAHR)، و برگرفته از کلمه «آریانام خَشَترام» و به معنای «سرزمین آریاییان» است که در گذر زمان به ایرانشهر و سپس در دورهٔ ساسانی به ایران تبدیل شده است.
زمینشناسی ایران
جغرافیای ایران
ایران در شرق با افغانستان و پاکستان؛ در شمال شرقی با ترکمنستان، در بخش میانی شمال با دریای خزر، در شمال غربی با جمهوری آذربایجان و ارمنستان؛ در غرب با ترکیه و عراق؛ و سرانجام در جنوب با آبهای خلیج فارس و دریای عمان همسایهاست.
جامعه مردم ایران
پیشینهٔ تاریخی تمدن در ایران به تمدنهایی در عیلام، شهر سوخته، جیرفت و… میرسد، ولی شروع تاریخ سیاسی ایران از آغاز حکومت پادشاهی ایران در زمان ماد است. شاهنشاهی ماد، نخسین شاهنشاهی ایران بودهاست و لذا به عنوان شروع تاریخ شاهنشاهی ایران درنظر گرفته میشود،
جمعیت ایران
بر اساس آنچه در پایگاه اطلاع رسانی مرکز آمار ایران مشاهده میشود، جمعیت ایران از مرز ۷۴ میلیون نفر عبور کرده است. ساعت جمعیتی این پایگاه ۱۴ فروردین سال ۱۳۸۹، جمعیتی بیش از ۷۴ میلیون و ۱۱۱ هزار نفر را برای ایران نشان میدهد
زبان ایران
در ایران در مجموع حدود ۷۵ زبان و گویش رواج دارد و بزرگترین گروههای زبانی ایران را فارسی، ترکی آذربایجانی، کردی، ترکمنی، گیلکی، مازندرانی، خلجی، تالشی، لری، بختیاری، عربی، بلوچی، لکی، دیلمی، تاتی، ارمنی، آشوری، مندایی، گرجی، عبری، کلدانی و… تشکیل میدهند.
دین ایران
در ایران آیینهایی در برخی دورهها رواج یافتهاست مانند دین مزدک، مانی و مسیحیت پیش از اسلام. در پانصد سال گذشته، پس از تشکیل دولت صفویان همواره تشیع آیین رسمی ایران بودهاست. بر اساس برآوردهای انجام شده از جمعیت ایران، ۸۹٪ شیعه، ۹٪ سنی و ۲٪ مسیحی، زرتشتی، یهودی، بهائی و پیروان سایر ادیان هستند.
تاریخ ایران
به دلیل غنی بودن تاریخ ایران، در این بخش فقط خلاصه ای از هر دوره قرار داده شده است.تاریخ ایران در این جا به چهار بخش اصلی تقسیم شده است.
فرهنگ ایران
فرهنگ ایرانی ریشه در تاریخ دارد. برای شناخت فرهنگ ایران باید به کشورهای مستقلی که در پیرامون ایران هستند نیز نگریست. افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، پاکستان، ترکمنستان، جمهوری آذربایجان و حتی ارمنستان و گرجستان و همچنین کردهای عراق و ترکیه همگی کم یا زیاد گوشهای از فرهنگ ایران را به ارث بردهاند. حتی سرود ملی پاکستان به زبان پارسی است.
ای خوشا بر من که من ایرانیم...
فارغ از هر جنگ و هر ویرانیم
جنگ من جنگ خرد باشد عزیز
من حیا دارم ز هر شمشیر تیز
رسم من رسم وفاداری بود
کیش آزادی جهانداری بود
من ز زرتشت و خدایی بوده ام
بُد ز کورش شاه ایدون دوده ام
من ز افریدون و از جم مانده ام
نغمه های شادی و غم خوانده ام
من همانم که در این مهد فرین
دارم از یار و عزیزان بهترین
مردمانی از دیار مهر و نور
از دیار شادی و عشق و سرور
هم سخن نیکو و هم کردار نیک
از اشا گویند و از پندار نیک
من نه حیوانم نه کافر یا خشوک
نه به دنبال حرامی گوشت خوک
بر مسلمان و مسیحی و یهود
آنکه نامش بُد ز ایران صد درود
من به این امید و عشقم زنده ام
در تکاپوی وطن جان داده ام
مهد دلداران شود ایران زمین
یار زرتشتیم جمله بر یقین
http://sokhanezartosht.blogfa.com
اسفندگان سپندارمزگان
۲۹ بهمن خورشیدی
با تقویم رسمی ایران ۲۹ بهمن
در ایران باستان روز پنجم اسفندماه که نام روز و ماه برابر میشود، جشنی به
نام روز زن برای گرامی داشت مقام شایسته ی بانوان برگزار میگردید.جشن
اسفندگان
شادروان موبد شهزادی -
در آن روز زنان و دختران از کارهای منزل آزاد بودند و مردان و پسران افزون
بر هدایایی که به مادران، همسر، خواهران و دختران خود میدادند، در تمام آن
روز انجام همه ی کارهای منزل مانند پخت و پز، رفت و روب و شست و شو را به
عهده داشتند و با برگزاری این تشریفات، مردان و پسران تا اندازه ای از کوشش
های زنان و دشواری انجام کارهای منزل با خبر میشدند و به این وسیله از
تلاش های آنان قدردانی میکردند.
زن در ایران باستان با مرد در همه ی
اجتماعات و مراسم دینی شرکت میکرد، در خانه آزادی اقتصادی داشت و بر
خانواده ی خود نفوذ زیادی به کار میبست. او میتوانست دارای خواسته و دارایی
ویژه ی به خود باشد.
از نگاه قضایی میتوانست به وکالت از سوی شوهر دعوی را تعقیب کند و به آموزش رسیدگی نمایند.
شوهر نمیتوانست بدون مشورت با همسر خود، دختر مشترکشان را عروس کند. به
عنوان شاهد، زن میتوانست مانند یک مرد در دادگاه شهادت دهد تا آنجا که بر
کرسی قضاوت بنشیند. پرفسور کریستن سن در کتاب خود با نام ایران در زمان
ساسانیان مینویسد:
«رفتار مردان نسبت به زنان در ایران باستان، انسان
را در دوران دور گذشته به یاد رفتار نزاکت آمیز زمان حال می اندازد،
دوشیزگان در آن دوران نه تنها به وظایف خانوادگی آشنا میشدند بلکه اصول
اخلاقی و قوانین مذهبی اوستا را نیز فرا میگرفتند/ چه در اجتماع و چه در
زندگی خصوصی پس از رسیدن به سن بلوغ از آزادی عمل برخوردار بودند».
در آن زمان آزادی دختران به اندازه ای بود که میتوانستند با ارائه دلایل
کافی اجازه ی ازدواج خود را با مرد دلخواه بدون رضایت پدر و مادر از موبد
یا دادگاه دریافت نماند و به ناخواست میل پدر و مادر خویش ازدواج نمایند.
زنان میتوانستند در دوران سالخوردگی و یائسگی به نگهبانی از آتش مقدس در آتشکده ها بپردازند.
برابر نوشته های خدای نامه پهلوی و شاهنامه زنان حتی در شکار و جنگ نیز
شرکت میکردند و در این زمینه در تاریخ باستان داستن هایی از جنگ و دلاوری
ها و حماسه های زنان به یادگار مانده است، تا آنجا که میتوانستند در مقام
شاهی به رتق و فتق امور کشور بپردازند.
http://zartosht.mihanblog.com/