"و چنین باشد که کی گشتاسب،
پسر زرتشت و فرشوشتر اندیشه
گفتار و کردار خود را برای بزرگداشت مزدا
همواره با دانش و نیایش هایشان پی گیری کنند.
و خدمتگزار راههای درست آن آیین باشند
که اهورا به سوشیانت ( رهایی بخش) خود ارزانی داشته است"
یسنا سرود هفدهم بند دوم
زرتشت در این بند خود را سوشیانت، رهایی بخش و نجات دهنده از جهل و نادانی معرفی
میکند. سئُوشییت به معنی نجات دادن از تیره روزی ها و فساد بشر و جامعه انسانی است.
چون همیشه عوامل تیره روزی وجود دارد همیشه باید یک یا چند سوشیانت برای رهایی
بخشیدن مردم از آلودگی و آشفتگی وجود داشته باشد. طبق آموزش های زرتشت هر مرد و
زنی که پیرو آیین راستی و باورمند به دستورهای اخلاقی گاتایی باشدمی تواندنقش سوشیانت
و رهایی بخش از پلیدی را به عهده داشته باشد. در روایات سنتی که در زمان ساسانیان
گرد آوری شده سوشیانت در رأس هر هزار سال از تُخمۀ زرتشت باید ظهور کند که جنبه
داستانی و اساطیری بخود گرفته که با اصول خردگرایی آیین زرتشت هماهنگی ندارد.
شادی راستی ریشه در عشق ،دلشدگی و نور اهورایی دارد.
برگزیده ای از سخنان در باره شادی راستین : بخند تا دنیا به رویت بخندد
بده به من ای آذر اهورامزدا رامش آسوده،روزی آسوده،زندگی آسوده،رامش فراوان،روزی فراوان،زندگی فراوان،پارسایی کامل،شیرین زبانی،روان آگاه و پس از ؟آن خردی که بزرگ و پی گیر و همیشگی باشد(آتش نیایش)
اشو زرتشت در سروده های اندیشه بر انگیز خود و در یسنای 43-بند9 این گونه می گوید:
ای خدای دانا هنگامی تو را افزاینده شناختم که منش نیک مرا فرا گرفت و پرسید : که را میخوای خدمت کنی ؟ گفتم :ارمغان نماز خود را به فروغ تو پیشکش می کنم و تا تاب و توانیی دارم ، دل به راستی خواهم بست.
درآتش نیاش که بخشی از خرده اوستا و بر گرفته از یسنای 62 است این گونه می خوانیم:
نماز به تو ای اتش،ای افریده نیک مزدا اهورا و ای بزرگ ترین ایزد سزاوار ستایش .....
برمن آشکار شو ای اهورا و ای آرمیتی{نیروی عشق و فروتنی}آرزوهای مرا براورده کن ای سپنتامینو. ای مزدا به من ببخش توانایی به وسیله اشویی و برتری به وسیله ی اندیشه ی نیک . برای کمک به من ،ای دور بیننده،به من ببخش داده ی بی مانند چیرگی بر خویش را که هست،ای اهورا،بخشش اندیشه ی نیک تو،وجدان مرا با روح فروتنی ، به وسیله آشویی آموزش ده ....
آتش د ر گاتها و دیگر سرودهای زرتشت،جنبه ی مینوی دارد و هنگامی که از آن سخن به میان میاید به {آتش درونی انسانها}،{ فروغ اندیشه}و {فروغ بی کران اهورایی}اشاره دارد:
ای مزدا-ای اندیشمند بزرگی که از روز نخست افلاک را با نور خود روشن ساختنی و با نیروی خرد خویش به این درستی و خوبی،نظم و هنجار دادی-ای کسی که هماره یکسانی،فروغ ایمان و نور پاک منشی را بر همه ی ما بتابان.
اهنودگات یسنای 31 بند 7
کسی که پیرو راستی است ،جایگاهش در هر دو جهان در سرای شادی و روشنی خواهد بود ،ولی دروغ پرست و کمراه ؛زمانی دراز در سرای تاریکی با ناله و افسوس به سر خواهند برد . این هر دو دسته پاداش و جزای خود را به دست خود و با کردار خویش فراهم می سازند.
اهنودگات یسنای 31 بند 20
بشود که با نیایش و سپاسداری پاک و راستین اهورامزدا ،جامعه ای شاد،آباد و پر از آرامش و آسایش داشته باشیم و ای اهورا ؛ما فروغ اندیشه ی نیک و پارسایی را که از وجود تو ،پرتو افکن است ،را خواستاریم.
در کتیبه گنج نامه داریوش در همدان نوشته شده است:
"خدای بزرگ است اهو را مزدا،که این زمین را آفرید،که آن آسمان را آفرید،که مردم را آفرید،که شادی را برای مردم آفرید ،که داریوش را شاه کرد ،شاهی از بسیاری ،فرانروایی از بسیاری ،منم داریوش ،شاه بزرگ ،شاه شاهان ،شاه سرزمین هایی که نژادهای گوناگون دارند،شاه سرزمین دور و دراز ،پسر ویشتاسب هخامنشی "
کتیبه خشایارشاه نیز اینگونه حک شده است:
"«خدای بزرگ است اهور مزدا، بزرگترین خدایان است که این زمین را آفرید، که آن آسمان را آفرید، که مردم را آفرید، که برای مردم شادی آفرید، که خشایار شاه را شاه کرد، یگانه از میان شاهان بسیار، یگانه فرمانروا از میان فرمانروایان بی‌شمار. من خشایار شاه، شاه بزرگ، شاهِ شاهان، شاهِ کشورهای دارای ملل بسیار، شاه این سرزمین بزرگِ دوردستِ پهناور، پسر داریوش شاه هخامنشی.»