اوستای امروزی از منابع مختلفی گرد آوری شدهاست و بخشهای مختلف آن مربوط به
زمانهای مختلفی است و ویژگیهای آنها تفاوت زیادی با هم دارد. «نسک»های ۲۱ گانه
منعکس کننده ساختار ۲۱ کلمهای نیایش «آهونا وایریا» هستند: هریک از سه خط این مناجات
از هفت کلمه تشکیل شدهاست. براین اساس «نسک»ها به سه گروه تقسیم میشوند
که هر گروه هفت جلد دارد. برای هر جلد یکی از کلمات نیایش در نظر گرفته شده بود که
موقعیت نسبی آن را نسبت به جلدهای دیگر نشان میداد. امروزه چیزی در حدود یک
چهارم متن «نسک»ها باقی ماندهاست. محتوای اوستا (یعنی محتوای «نسک»ها به
همراه متممهایی از دیگر متون (نیمه مذهبی) به طور کلی به پنج دسته تقسیم میشود.
این تقسیم بندی موضوعی است (گرچه سازماندهی «نسک»ها اینگونه نیست) و
اصلاً ثابت یا استاندارد نمیباشد. برخی از متفکرین ترجیح میدهند که این پنج دسته را
در دو گروه عبادی و عمومی قرار دهند. این متون به دوزبان نوشته شدهاند: متون کهن تر به
زبان اوستایی (کهنترین زبانی که به عنوان زبان هندو- ایرانی ذکر شده و با سانسکریت
ارتباط نزدیکی دارد) و متون جدیدتر به زبان پارسی میانه و خط پهلوی.
نسکهای بیست و یک گانه اوستا به سه بهر بخش
میشدهاست:
اوستای امروزی شامل بخشهای زیر است: