راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

درباره من

iš به معنای ِ «خواستن، میل داشتن، آرزو کردن، جستجو کردن» پیوند داشته باشد، که دارای جدا شده‌های زیر است: -aēša «آرزو، خواست، جستجو»؛ išaiti «می‌خواهد، آرزو می‌کند»؛ -išta «خواسته، محبوب»؛ -išti «آرزو، مقصود». همچنین پیشنهاد می‌کند که واژه‌ی عشق از اوستایی -iška* یا چیزی همانند آن ریشه می‌گیرد. پسوند ka- در پایین باز‌نموده خواهد شد. واژه‌ی اوستایی -iš همریشه است با سنسکریت -eṣ «آرزو کردن، خواستن، جُستن»؛ -icchā «آرزو، خواست، خواهش»؛ icchati «می‌خواهد، آرزو می‌کند»؛ -iṣta «خواسته، محبوب»؛ -iṣti «خواست، جستجو»؛ واژه‌ی ِ زبان ِ پالی -icchaka «خواهان، آرزومند». همچنین، به گواهی شادروان فره‌وشی، این واژه در فارسی ِ میانه به دیسه‌ی ِ (= صورت ِ) išt «خواهش، میل، ثروت، خواسته، مال» باز مانده است. -- برای ِ آگاهی ِ بیشتر از واژه‌ی ِ «دیسه» = form به «فرهنگ ریشه‌شناختی اخترشناسی و اخترفیزیک» رجوع کنید. واژه‌های اوستایی و سنسکریت از ریشه‌ی پوروا-هند-و-اروپایی -ais* «خواستن، آرزو کردن، جُستن» می‌آیند که دیسه‌ی اسمی آن -aisskā* است به معنای «خواست، میل، جستجو». بیرون از اوستایی و سنسکریت، چند زبان دیگر شاخه‌هایی از آن واژه‌ی پوروا-هند-و-اروپایی را حفظ کرده‌اند: اسلاوی کهن کلیسایی isko, išto «جستجو کردن، خواستن»؛ iska «آرزو»؛ روسی 'iskat «جستجو کردن، جُستن»؛ لیتوانیایی ieškau «جستجو کردن»؛ لتونیایی iēskât «جستن شپش»؛ ارمنی 'aic «بازرسی، آزمون»؛ لاتین aeruscare «خواهش کردن، گدایی کردن»؛ آلمانی بالای کهن eiscon «خواستن، آرزو داشتن»؛ انگلیسی کهن ascian «پرسیدن»؛ انگلیسی ask. اما درباره‌ی ریشه‌ی سنتی ِ عشق. لغت‌نامه نویسان واژه‌ی عشق را به عَشَق (ašaq') عربی به معنای «چسبیدن» (منتهی‌الا‌رب)، «التصاق به چیزی» (اقرب‌الموارد) پیوند داده‌اند. نویسنده‌ی غیاث‌اللغات می‌کوشد میان «چسبیدن، التصاق» و عشق رابطه بر قرار کند: «مرضی است از قسم جنون که از دیدن صورت حسن پیدا می‌شود و گویند که آن مأخوذ از عَشَقَه است و آن نباتی است که آن را لبلاب گویند چون بر درختی بپیچد آن را خشک کند همین حالت عشق است بر هر دلی که طاری شود صاحبش را خشک و زرد کند.» ادامه...

آمار : 596161 بازدید Powered by Blogsky

حجاب در دین زرتشت

در مورد حجاب در دین اشو زرتشت،

نخست باید دانست که هیچ چیز در آموزشهای اشوزرتشت بزرگ ,اجباری بمعنی اینکه اگر انجام بدهید یا ندهید باید تنبیه شوید یا کشته شوید وجود ندارد، در آموزش‌های ورجاوند زرتشت بزرگ، جنگ بدی و خوبی‌ در آغ...از در اندیشه انسان پدید میاید و انسانی‌ که در این جنگ در اندیشه خود به پیروزی برسد و انسان پاک با اندیشه نیک‌ باشد مطمئناً گفتار و کردارش نیز نیک‌ و درست میشود و به این انسان دانا آموزش میدهد که نادن را بیاموز که تفاوت نیکی‌ و بدی را ببیند و از سرانجام آن آگاه گردد و آنگاه خود آزادانه و آگاهانه راه خود را برگزیند، بنابر این شیوه زندگی‌ زرتشتیان حجاب را لباسی اجباری برای زنان نمی‌دانند و اگر هم در گذشته زنان پوششی داشتند مردان هم کلاه بر سر میگذاشتند و این به دلایل مذهبی‌ نبوده و تنها دلیل اقلیم، محیط زندگی‌ مردم و نوع کار و کمبود امکانات برای حمام و شستن موی سر و محافظت از پوست و مو در مقابل سرما و گرما و بسیار بسیار مسائلی‌ که در آن هنگام وجود داشته و بعد از ورود عرب‌ها به ایران نیز زرتشتیان سعی کردند تا با استفاده از لباسهای سنتی خود کوشش کردند تا بخشی از میراث برجا مانده را به فرزندان خوب ایران زمین برسانند.

دارا دوشنبه 2 بهمن‌ماه سال 1391 ساعت 11:13 ب.ظ