راهرو عشق
راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!راهرو عشق
راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!پیامبری اشو زرتشت و اوستا
اوستا سرود زندگی است .... همه ی اوستا آموزه هایی راستین در راستای رسایی و جاودانگی آدمی است ...
نکته ی مهم این است که باید آگاه باشیم اوستا از بخشهای گوناگون تشکیل شده و هر بخش ارزش و جایگاه خودش را دارد و مقایسه آنها با هم اشتباه است.
به طور آشکار مقام اشوزرتشت (همه بهدینان جهان ، وخشور بزرگ دین مازدیسنی را اشوزرتشت خطاب قرار دهند نه زرتشت) بسیار بالاتر از یک فیلسوف می باشد. ایشان در گاتها مانترن و سوشیانت نامیده شده اند. و در اوستای پیمان دین پیغمبر و پیامبر نامیده شده... است. بنابراین اشوزرتشت نه یک فیلسوف بلکه یک پیامبر است.
در جای جای اوستا و متون میانه و پازند و در کلیه ادبیات و متون مزدیسنا ، بر پیامبری اشوزرتشت و اهورایی... بودن پیام آن وخشور پاک، پافشاری شده است و خود اشوزرتشت در جایجای گاثاها خود را برگزیده اهورامزدا برای رهبری جهانیان به سوی اشا (راستی و درستی و پاکی و قانون اهورایی) میدانند، برای نمونه بنگرید به یسنای ۳۲ بند ۲ از اوستای پاک، که در آن اشو زرتشت می فرمایند :
« از آنجایی که گفته های گمراه کننده ، شما را از دیدن آشکارای راه بهتر و برگزیدن آن بازمیدارد ، بنابراین خداوند جان و خرد مرا برای رهبری شما برگزید تا زندگی کردن برابر آیین راستی را به هردو گروه نیکان و بدان بیاموزم » .
و یا در گاثاها ، یسنای ۴۵ بند ۵ که در آن اشو زرتشت با تاکید بر پیامبری خویش میفرمایند :
« در این هنگام ، سخنانی خواهم گفت که از سوی پروردگار بمن رسیده است ، سخنانی که شنیدن و به کار بستن آنها در زندگی برای مردم بهترین است .
کسانیکه این آموزش ها را با جان و دل پذیرا شده و فرمان برند ، ازبخشش رسایی و جاودانگی (خورداد و اَمرداد) برخوردار خواهند شد ، اندیشه ی نیک (وهومن) ، آنها را بانجام کار نیک رهنمون خواهد کرد و سرانجام ، بدیدار اهورا مزدا و همانا روشنایی حقیقی خواهند رسید» .
(اوستای پاک، گاثاها، یسنا ۴۵ بند ۵)
اصولا یسنای ۲۹ که بخشی از گاثاهای پاک اشو زرتشت میباشد پیرامون فرآیند برگزیده شدن اشوزرتشت به پیامبری میباشد و به شما سفارش میکنم به آن مراجعه کنید.
باور به پیامبری اشو زرتشت باوری بنیادین و جدانشدنی از باورهای اساسی یک بهدین قلمداد میشود و به هنگام سدره پوشی و گزینش آزادانه و خردمندانه دین بهی توسط نوزوت، قبل از آنکه نوزوت رسما به هازمان زرتشتی بپیوندد دست در دست موبد اوستای پیمان دین (دین نو کلامو) را میخواند که در بخشی از متن پازند آن چنین آمده است :
« دین بهی راست و درست که خدا بر مردم فرستاده این است که اشو زرتشت پیغمبر آورده است. دین دینِ اورمزد دادِ زرتشت...»
یک بهدین به هنگام نو کردن روزانه کشتی و زدن چهار گره کشتی (دو تا در پیش و دوتا در پشت) به چهار چیز گواهی میدهد :
با گره نخست به باورش به اهورامزدا
با گره دوم به باورش به اهورایی بودن دین بهی
با گره سوم به باورش به پیامبری اشوزرتشت
و با گره چهارم به پیروی از اندیشه و گفتار و کردار نیک
