راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

روزی که پیامبر آریایی به روشنایی پیوست

پنجم دی ما که در سالنامه ی زرتشتیان خورایزد نام دارد , یاد آور درگذشت یگانه پیامبر آریایی , اشوزرتشت اسپنمان است.او که دربهار و فروردین ماه چشم به جهان گشوده بود , در زمستان و در ماه دی به چم خداوند , چشم از جهان فرو بست.او که نیکی های سه گانه , سه ستون آموزش هایش است و راستی جویان جهان را به خردورزی فرا میخواند , در این روز به هنگام نیایش در آیشکده ی بلخ به دست "توربراتور" کشته شد.گاتها , سروده های این پیام آور آریایی است که امروز در دست ماست و اندیشیدن در آن , راه اشوان جهان را روشن می سازد.اشو زرتشت 47 سال با پشتکاری خستگی ناپذیر , مردمان را به سوی یکتا پرستی و اشا رهنمود.پیامی که او برای مردمان آشکار ساخت , رشته ای را میماند که یک سر آن در دل های دلدادگان مزدا و سر دیگر آن تا ذات نور بی پایان (انغ رئوچنگه) امتداد دارد.
آن وخشور آزاده تا جان در بدن و نفس در تن داشت , در راه افزایندگی و پیشرفت زندگانی , گسترش راستی و درستی در جهان کوشید , تا آنجا که در روز "خورایزد و دی ماه" دشنه ای سرشته از کینه و نفرت در دستان اهریمنی گجستک به نام "توربراتور" سینه ی پاکش را خلید.
ما در روزی که آن وخشور , جان فدای راه اشا شد , غمگین نمیشویم و در نبودش , شیون و زاری نمیکنیم زیرا کوشش آن وخشور از برای آن بود که ما انسان ها شادی افزاینده و اهوراداده را باور کنیم.ما در زور جان باختن اشوزرتشت می کوشیم تا با روان و فروهر تابناک آن وخشور در شادی های زندگی هم پیوند و هم بهره , و در راه اشا همازور شویم.پیام مینوی اشو زرتشت تا به جاودان در اندیشه , و مهر او همواره در دل های ما جای خواهد داشت
زرتشتیان به یاد نخستین پیامبر یگانه شناس , 5 دی ماه هر سال را به جشن خوانی میپردازند و به آرامگاه ها رفته و شادی روان درگذشتگان , یه ویژه جان باختگان جنگ های ایران با دشمنان را از خداوند جان و خرد میخواهند.
"زره توشترهه سپتی تامهه اش انو فروشیم یزمیده"(بر فروهر پاک اشوزرتشت اسپنتمان درود باد)

بر گرفته از جستار "روزی که پیام آور آریایی به روشنایی پیوست" از فرید شولیزاده

دارا چهارشنبه 6 دی‌ماه سال 1391 ساعت 02:42 ب.ظ
0 نظر

امید به زندگی


 

تعدادی موش آزمایشگاهی رو به استخر آبی انداختند و زمان گرفتند تا ببینند چند ساعت دوام میارند،

حداکثر زمانی رو که تونستند دوام بیارند ۱۷ دقیقه بود.

سری دوم موشها رو با توجه به اینکه حداکثر ۱۷ دقیقه می تونند زنده بمونند به همون استخر انداختند،

اما این بار قبل از ۱۷ دقیقه نجاتشون دادند.

بعد از اینکه زمانی رو نفس تازه کردند دوباره اونها رو به استخر انداختند.

حدس بزنید چقدر دوام آوردند؟

۲۶ ساعت !!!!!!!!!!!!

پس از بررسی به این نتیجه رسیدند که علت زنده بودن موش ها این بوده که اونها امیدوار بودند تا دستی باز هم اونها رو نجات بده و تونستند این همه دوام بیارن.

 پس چه دستی بالاتر از دست خدا !؟ جهت رهایی از مشکلات

امید قوه محرک زندگی است.

 

ساموئل اسمایلز


    • دارا چهارشنبه 6 دی‌ماه سال 1391 ساعت 11:48 ق.ظ
    0 نظر

    راه بهشت


    راه بهشت درقلب تواست اگرخوب فکرکنی وبه خوبیها باورداشته باشی. راه بهشت درپیش روی توست اگردرمسیرسعادت وخوشبختی دیگران حرکت کنی.

    راه بهشت در منزل توست اگر فضای محبت و عشق در محیط خانه تو حاکم باشد.

    http://www.daftar-madrese-999.blogfa.com/

    دارا چهارشنبه 6 دی‌ماه سال 1391 ساعت 11:17 ق.ظ
    0 نظر