راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

درباره من

iš به معنای ِ «خواستن، میل داشتن، آرزو کردن، جستجو کردن» پیوند داشته باشد، که دارای جدا شده‌های زیر است: -aēša «آرزو، خواست، جستجو»؛ išaiti «می‌خواهد، آرزو می‌کند»؛ -išta «خواسته، محبوب»؛ -išti «آرزو، مقصود». همچنین پیشنهاد می‌کند که واژه‌ی عشق از اوستایی -iška* یا چیزی همانند آن ریشه می‌گیرد. پسوند ka- در پایین باز‌نموده خواهد شد. واژه‌ی اوستایی -iš همریشه است با سنسکریت -eṣ «آرزو کردن، خواستن، جُستن»؛ -icchā «آرزو، خواست، خواهش»؛ icchati «می‌خواهد، آرزو می‌کند»؛ -iṣta «خواسته، محبوب»؛ -iṣti «خواست، جستجو»؛ واژه‌ی ِ زبان ِ پالی -icchaka «خواهان، آرزومند». همچنین، به گواهی شادروان فره‌وشی، این واژه در فارسی ِ میانه به دیسه‌ی ِ (= صورت ِ) išt «خواهش، میل، ثروت، خواسته، مال» باز مانده است. -- برای ِ آگاهی ِ بیشتر از واژه‌ی ِ «دیسه» = form به «فرهنگ ریشه‌شناختی اخترشناسی و اخترفیزیک» رجوع کنید. واژه‌های اوستایی و سنسکریت از ریشه‌ی پوروا-هند-و-اروپایی -ais* «خواستن، آرزو کردن، جُستن» می‌آیند که دیسه‌ی اسمی آن -aisskā* است به معنای «خواست، میل، جستجو». بیرون از اوستایی و سنسکریت، چند زبان دیگر شاخه‌هایی از آن واژه‌ی پوروا-هند-و-اروپایی را حفظ کرده‌اند: اسلاوی کهن کلیسایی isko, išto «جستجو کردن، خواستن»؛ iska «آرزو»؛ روسی 'iskat «جستجو کردن، جُستن»؛ لیتوانیایی ieškau «جستجو کردن»؛ لتونیایی iēskât «جستن شپش»؛ ارمنی 'aic «بازرسی، آزمون»؛ لاتین aeruscare «خواهش کردن، گدایی کردن»؛ آلمانی بالای کهن eiscon «خواستن، آرزو داشتن»؛ انگلیسی کهن ascian «پرسیدن»؛ انگلیسی ask. اما درباره‌ی ریشه‌ی سنتی ِ عشق. لغت‌نامه نویسان واژه‌ی عشق را به عَشَق (ašaq') عربی به معنای «چسبیدن» (منتهی‌الا‌رب)، «التصاق به چیزی» (اقرب‌الموارد) پیوند داده‌اند. نویسنده‌ی غیاث‌اللغات می‌کوشد میان «چسبیدن، التصاق» و عشق رابطه بر قرار کند: «مرضی است از قسم جنون که از دیدن صورت حسن پیدا می‌شود و گویند که آن مأخوذ از عَشَقَه است و آن نباتی است که آن را لبلاب گویند چون بر درختی بپیچد آن را خشک کند همین حالت عشق است بر هر دلی که طاری شود صاحبش را خشک و زرد کند.» ادامه...

آمار : 596161 بازدید Powered by Blogsky

خانه زرتشتیان در اصفهان

بازگشایی خانه زرتشتیان در اصفهان که با هزینه موبد مهربان زرتشتی نوسازی شده است

در سال 1352 برادران خیراندیش فریدون و مهربان زرتشتی در خیابان نظر غربی کوچه سیچان منزلی قدیمی را خریداری و به انجمن زرتشتیان اصفهان واگزار کردند، پس از سال ها استفاده و فرسایش، به پیشنهاد انجمن زرتشتیان اصفهان و موافقت موبد مهربان زرتشتی و هزینه ایشان در سال 1383 ساختمان قبلی تخریب و به یک بنای 3 طبقه تبدیل و در 18 آبان این خانه برای استفاده زرتشتیان اصفهان بازگشایی شد.
در ابتدای مراسم بازگشایی مراسم جشن خوانی توسط موبد بهزاد نیک دین انجام شد، پس از گات ها خوانی نوجوانان ، مهندس کورش آبادانی رییس انجمن شرح خانه زرتشتیان را از آغاز تا کنون گزارش دادند و اردشیر خورشیدیان نیز به خاطرات قبلی خود با حضور در اصفهان و خانه زرتشتیان پرداختند، آنگاه دکتر نیکنام در سخنان خود ضمن سپاسگزاری از انجمن، دهشمندان و خدمتگزاران که خانه زرتشتیان را تجدید بنا و مجهز کردند به سه نوع دهشمندی در بینش و سنت زرتشتیان ، نیاز ، اشوداد(وقف) و گهنبار خوانی اشاره کردند و این کار نیک زنده یاد فریدون زرتشتی و موبد مهربان زرتشتی را اشودادی ارزشمند برای جامعه زرتشتی قلمداد کردند.
دکتر کامران نماینده مردم اصفهان نیز به دعوت نماینده زرتشتیان در مراسم بازگشایی حضور یافتند و با سخنان خود کار نیک زرتشتیان را گرامی داشتند.
این بنا هم اکنون در سه طبقه شامل سالن اجتماعات ، دبیرخانة انجمن، کتابخانه بزرگ، خانه سرایداری، دو واحد مسکونی و اتاق هایی جهت اسکان مسافران در اصفهان مجهز و آماده بهره برداری است.
منبعhttp://www.kniknam.com