کتاب اوستا

کتاب اوستایی که به امروز رسیده‌است ، از نظر زمانی به سه بخش متفاوت تقسیم می‌شود :

- بخش یکم شامل  " اوستای کهن "  که مضامین آن از نظر زمانی متعلق به روزگار پیش از زرتشت ( بیش از حدود دو هزار و هشتصد سال پیش ) است ؛ اما نگارش آن متعلق به عصرهای پس از زرتشت است و هنگام این نگارش و بازنویسی دگرباره ، تا اندازه‌ای مضامین و باورهای جدیدتر را به متن‌های کهن اضافه کرده‌اند .

- بخش دومِ اوستا از نظر زمانی شامل " گات ها " است که سروده‌های مینوی شخص زرتشت به شمار می‌رود که هر چند از نظر مضمون پس از اوستای کهن سروده شده است ؛ اما از نگاه زبان و نگارش ، کهن‌ترین بخش اوستای موجود است .

- بخش سوم اوستا از نظر زمانی شامل " یسنا " ، " یشت‌ های جدید " ،              " ویسپرد " ، " وندیداد " و " خرده اوستا " است که همگی جزو " اوستای نو " به حساب می‌آیند . اما بسیاری از مضامین همین بخش‌های جدید نیز برگرفته و اقتباس شده از باورها و نوشتارهای کهن است ؛ اما این آمیختگی به حدی است که امکان تفکیک را امکان‌پذیر نمی‌سازد . به عنوان نمونه می‌توان از داستان جمشید در " وندیداد " نام برد که یکی از کهن‌ترین داستان‌ها و باورها و نوشتارهای ایرانیان است ، اما شکل نگارشی کهن آن کاملا دگرگون شده و تغییر اساسی یافته‌است .