رفتار انسان در همین جهان به خودش بازمی گردد و سرنوشتش را رقم خواهد زد
بهروز خلیلی - در جهان بینی زرتشتی انسان دارای ” من“ است و خداوند بزرگ دانا به همه انسانها این توانایی را داده است که میتواند خود را درک کند و بشناسد و بداند که هست و ... ،
و می تواند ” من“ خویش را تحت کنترل خود قراردهد و تغییر و پرورش دهد . به این قدرت بزرگ ” قوه درک “ گفته میشود تا بتواند دنیا را تجزیه و تحلیل کند و به قوانین اشا (هنجار هستی) پیببرد و قدرت اراده و اختیار بخشیده که بتواند غرایز خود را کنترل نماید و هر راهی که دوست دارد برگزیند .
انسان چه مرد و چه زن آزادی کامل دارد که با خرد خویش همه چیز را مورد شناخت و سنجش قراردهد و هر چه را دوست دارد ، جه نیک و چه بد آزادانه انتخاب کند
حال اگر سرنوشت انسان را به معنی وضعیت آینده او در نظر بگیریم (در لغتنامه دهخدا ، سرنوشت انسان به معنای حکم ازل و قضای ازل یعنی آنچه در روز ازل تقدیر شده باشد ، آمده است) برخلاف مفهوم رایج آن که میگوید انسان بر سرنوشت خود هیچگونه تسلطی نداشته و مشیت خداوند است که سرنوشت انسان را میسازد ،
در جهانبینی زرتشتی ( کلیات جهان بینی ، یعنی اینکه دیدگاه انسان نسبت به چگونگی آفرینش ، چگونگی گردش روزگار ،شناخت انسان و رابطه انسانها (زن و مرد و نژاد) ، رابطه انسان با طبیعت و خالق خود و برعکس و ... مشخص شود) هر کس سرنوشت خود را با اندیشه و گفتار و کردار خود میسازد و سازنده سرنوشت انسان ، خود انسان است
رفتار انسان اختیاری است ،ولی بازتاب آن جبری و گریزناپذیر است . این قانون ، جزیی از نظام خللناپذیر حاکم بر هستی است که سرانجام ” گندم از گندم بروید ، جو ز جو “
یسنای 31 بند 20 از سرودهای شت زرتشت میفرماید :
” کسی که به راستی گراید به روشنایی و شادمانی خواهد رسید ، و کسی که به دروغ گراید تا دیرگاه زندگی را در تیرگی و کوردلی و آه و افسوس بسرخواهد برد . براستی او را وجدانش و کردارش به چنین سرانجامی میکشاند .“
بر پایه قانون اشا ، رفتار انسان در همین جهان به خودش بازمی گردد و سرنوشتش را رقم خواهد زد . پس بهتر است که با اندیشه و گفتار وکردار نیک بهتربن زندگی را برای خود فراهم آوریم
برگرفته از :
1- خنجری ، خداداد ، بینش زرتشت ، چاپ دوم 1380-تهران – صص 56 تا 66 .
2- خورشیدیان ، اردشیر ، جهان بینی اشوزرتشت (جزوه آموزشی هیربدی) – 1381 - تهران - صص 17 تا 20
برگرفته از همازور