راهرو عشق
راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!راهرو عشق
راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!دکتر فرهاد آبادانی»، اندیشمندی نام‌آور
«دکتر فرهاد آبادانی»، اندیشمندی نام‌آور از روستای شریف‌آباد
«ارائه شده در هفته‌نامه‌ی امرداد»
فرید شولیزاده: دکتر
فرهاد آبادانی به‌سال 1301خورشیدی در روستای شریف‌آباد از توابع اردکان
یزد، زاده شد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان جمشیدی شریف‌آباد پشت سر
گذاشت، سپس برای ادامه تحصیل راهی یزد شد و دوره‌ی متوسطه را به سال
1320خورشیدی در دبیرستان کیخسروی یزد به‌پایان رساند. فراغت ایشان از
تحصیلات متوسطه مصادف بود با روزگار جنگ جهانی دوم و اشغال میهن به‌دست
ارتش‌های بیگانه، به‌همین شوند(:علت) وی نتوانست بی‌درنگ تحصیلات عالیه را
دنبال کند.
در سال 1324خورشیدی با پایان یافتن جنگ، به دانشگاه رفت و در
دانشکده‌ی باستان‌شناسی به ادامه تحصیل پرداخت و سه‌سال پس از آن در سال
1327خورشیدی در این رشته فارغ التحصیل شد. از آن زمان به مدت دوسال در
دبیرستان‌های تهران مسغول تدریس شد. آنگاه برای پژوهش و کسب مدارج عالی‌تر
رهسپار «بمبئی» شد.
«دکتر فرهاد آبادانی» در دانشگاه بمبئی در رشته‌ی
دین‌شناسی و زبان‌های باستانی تحصیلات خود را با پشتکار ادامه داد و
سرانجام پس از ده‌سال پژوهش و تحقیق در کنار استادانی نام‌آور چون «دکتر
ایرج‌جهانگیرتاراپوروالا»، نخست موفق به اخد درجه‌ی لیسانس در رشته‌ی زبان
«اوستایی و پهلوی» و سپس اخد درجه‌ی عالی دکترا در رشته‌ی «فلسفه» شد.
پس
از بازگشت به میهن، دکتر آبادانی به مدت سه‌سال با اداره‌ی باستان‌شناسی
همکاری کرد. این دوره مصادف بود با کاوش‌های هیات عالی باستان‌شناسی آمریکا
در پشته‌ی ایران، دکتر آبادانی مشارکتی مستمر در این کاوش‌ها داشت.
نتیجه‌ی نهایی این کاوش‌های باستان‌شناسی، پیشینه‌ی سرزمین ایران را تا
روزگار پیش‌سنگی روشن ساخت. دکتر آبادانی برای این کار دوسال در
بیابان‌های کرمانشاه به حفاری پرداخت و در کاوش‌های خویش ابزارهای سنگی
فراوانی را که نشان دهنده‌ی پیشینه‌ی دراز دامن ایران بود، کشف کرد.
این
کارنامه‌ی درخشان شوند آن شد تا دانشگاه اصفهان، مشتاقانه ایشان برای
عضویت در هیات علمی خویش فراخواند. دکتر فرهاد آبادانی پس از عزیمت به
اصفهان با سمت استاد در دانشکده‌ی ادبیات آن دانشگاه به تدریس زبان‌های
پهلوی و اوستا پرداخت و تا پایان عمر در این سمت مشغول خدمت بود.
«دکتر
فرهاد آبادانی» از زمان عضویت در هیات علمی دانشگاه اصفهان تا هنگام
درگذشت، بیش از یکصد مقاله‌ی تحقیقی و پژوهشی پیرامون دین و فرهنگ زرتشتی و
پیشینه‌ی سرزمین ایران ارائه کرد. ایشان در مقام استاد و نماینده‌ی هیات
علمی دانشگاه اصفهان، در کنگره‌ها و سمینارهای ایران‌شناسی گوناگون در داخل
و خارج از ایران شرکتی فعالانه داشت.
دکتر آبادانی سال‌های پیوسته در
برنامه‌های رادیو اصفهان پیرامون دین و فرهنگ ایرانی به ایراد سخن
می‌پرداختند و روزنامه‌های محلی به تناوب سخنرانی‌های ایشان را چاپ و پخش
می‌کردند.
دکتر فرهاد آبادانی سالیان دراز هموند انجمن زرتشتیان اصفهان بودند و فرنشینی این انجمن را بر دوش داشتند.
از
جمله آثار دکتر آبادانی می‌توان به ترجمه و آوانویسی متن پهلوی
«اندرزنامه‌ی بزرگمهر» اشاره کرد. در سال 1348خورشیدی انجمن زرتشتیان
شریف‌آباد مقیم مرکز(اشا)، مجموعه‌ای از مقالات و نوشتارهای دکتر فرهاد
آبادانی را در کتابی با نام «گوشه‌ای از فرهنگ ایران باستان» گردآوری و به
چاپ رساند.
شوربختانه در یکم‌فروردین‌ماه 1359خورشیدی، در میان بهت و حیرت جامعه‌ی علمی ایران، «دکتر فرهاد آبادانی» در سن 58سالگی درگذشت.
