خوشتر از دوران عشق، ایام نیست

خوشتر از دوران عشق، ایام نیست

بامداد عاشقان را شام نیست

مطربان رفتند و صوفی در سماع

عشق را آغاز هست، انجام نیست

کام هر جوینده‌ای را آخریست

عارفان را منتهای کام نیست

از هزاران در یکی گیرد سماع

زان که هرکس محرم پیغام نیست

آشنایان، ره بدین معنی برند

در سرای خاص، بار عام نیست

تا نسوزد، بر نیاید بوی عود

پخته داند کاین سخن با خام نیست

هر کسی را نام معشوقی که هست

می‌برد، معشوق ما را نام نیست

سرو را با جمله زیبایی که هست

پیش اندام تو، هیچ اندام نیست

مستی از من پرس و شور عاشقی

آن کجا داند که دردآشام نیست

باد صبح و خاک شیراز، آتشی است

هر که را در وی گرفت، آرام نیست  **

خواب بی هنگامت از ره می‌برد

ورنه بانگ صبح، بی هنگام نیست  **

سعدیا چون بت شکستی، خود مباش

خودپرستی کمتر از اصنام نیست