راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

راهرو عشق

راهرو عشق کویراست، که دریا بودنش را به آفتاب بخشید،آفتاب هم گرمی اش را نمی تواندبه همه نبخشد!

درباره من

iš به معنای ِ «خواستن، میل داشتن، آرزو کردن، جستجو کردن» پیوند داشته باشد، که دارای جدا شده‌های زیر است: -aēša «آرزو، خواست، جستجو»؛ išaiti «می‌خواهد، آرزو می‌کند»؛ -išta «خواسته، محبوب»؛ -išti «آرزو، مقصود». همچنین پیشنهاد می‌کند که واژه‌ی عشق از اوستایی -iška* یا چیزی همانند آن ریشه می‌گیرد. پسوند ka- در پایین باز‌نموده خواهد شد. واژه‌ی اوستایی -iš همریشه است با سنسکریت -eṣ «آرزو کردن، خواستن، جُستن»؛ -icchā «آرزو، خواست، خواهش»؛ icchati «می‌خواهد، آرزو می‌کند»؛ -iṣta «خواسته، محبوب»؛ -iṣti «خواست، جستجو»؛ واژه‌ی ِ زبان ِ پالی -icchaka «خواهان، آرزومند». همچنین، به گواهی شادروان فره‌وشی، این واژه در فارسی ِ میانه به دیسه‌ی ِ (= صورت ِ) išt «خواهش، میل، ثروت، خواسته، مال» باز مانده است. -- برای ِ آگاهی ِ بیشتر از واژه‌ی ِ «دیسه» = form به «فرهنگ ریشه‌شناختی اخترشناسی و اخترفیزیک» رجوع کنید. واژه‌های اوستایی و سنسکریت از ریشه‌ی پوروا-هند-و-اروپایی -ais* «خواستن، آرزو کردن، جُستن» می‌آیند که دیسه‌ی اسمی آن -aisskā* است به معنای «خواست، میل، جستجو». بیرون از اوستایی و سنسکریت، چند زبان دیگر شاخه‌هایی از آن واژه‌ی پوروا-هند-و-اروپایی را حفظ کرده‌اند: اسلاوی کهن کلیسایی isko, išto «جستجو کردن، خواستن»؛ iska «آرزو»؛ روسی 'iskat «جستجو کردن، جُستن»؛ لیتوانیایی ieškau «جستجو کردن»؛ لتونیایی iēskât «جستن شپش»؛ ارمنی 'aic «بازرسی، آزمون»؛ لاتین aeruscare «خواهش کردن، گدایی کردن»؛ آلمانی بالای کهن eiscon «خواستن، آرزو داشتن»؛ انگلیسی کهن ascian «پرسیدن»؛ انگلیسی ask. اما درباره‌ی ریشه‌ی سنتی ِ عشق. لغت‌نامه نویسان واژه‌ی عشق را به عَشَق (ašaq') عربی به معنای «چسبیدن» (منتهی‌الا‌رب)، «التصاق به چیزی» (اقرب‌الموارد) پیوند داده‌اند. نویسنده‌ی غیاث‌اللغات می‌کوشد میان «چسبیدن، التصاق» و عشق رابطه بر قرار کند: «مرضی است از قسم جنون که از دیدن صورت حسن پیدا می‌شود و گویند که آن مأخوذ از عَشَقَه است و آن نباتی است که آن را لبلاب گویند چون بر درختی بپیچد آن را خشک کند همین حالت عشق است بر هر دلی که طاری شود صاحبش را خشک و زرد کند.» ادامه...

آمار : 593462 بازدید Powered by Blogsky

ماندانا گیست؟؟؟

ماندانا ( مادری که بزرگترین پادشاه تاریخ را تربیت کرد )

ماندانا در لغت به معنی بهترین بوی عنبر است . ماندانا دختر آخرین پادشاه ماد و همسر کمبوجیه اول (شاه پارس) بود که ثمره ازدواج این دو کورش بزرگ بود . آری ماندانا مادر کورش بنیانگذار ام...

پ
راطوری عظیم هخامنشیان بود .
او در انتقال قدرت به پسرش کورش سهم بسیار موثری داشت .
در آن زمان فقط اشراف زادگان و درباریان می توانستند فرزندانشان را برای یادگیری علم نزد اساتید بفرستند ، ولی جالب است بدانید که
اولین مدرسه جمعی ایران و جهان که ورود به آن برای عموم آزاد بود توسط ماندانا بنیانگذاری شد که سرمنشاء نظام آموزشی بی نظیر هخامنشیان بود .
دانش آموزان در این مدرسه حقوق و قانون می آموختند و جالبتر اینکه خود ماندانا نیز در این مدرسه تدریس میکرد .
فنون نظامی نیز به کسانی که اندامی ورزیده داشتند در این مدرسه آموخته میشد .
کورش بزرگ بارها در بین یارانش عنوان نموده از مادرش ماندانا آموخته است که پایه ظلم و بیداد را ویران نماید و در هر حال یار و همیار زیر دستان و ضعیفان باشد . او احترام بسیار بسیار زیادی برای مادر خود قائل بود .
از دیدگاهی دیگر ماندانا کورش را برای بوجود آوردن بزرگترین پادشاهی جهان تربیت کرد تا پرافتخارترین تاریخی که یک کشور میتواند داشته باشد برای ما رقم بخورد . روانت شاد ماندانا ای مظهر و نماد زن ایرانی .

منابع :

تاریخ هرودوت جلد یک (همعصر هخامنشیان )
ایرانیان و یونانیان (کتزیاس ، همعصر هخامنشیان )
کتابخانه ی تاریخی (دیودور سیسیلی ، قرن 1 میلادی )
یونانیان و بربرها ( امیرمهدی بدیع )‌
تاریخ ایران باستان ( مشیرالدوله)
تاریخ ایران ( سرپرسی سایکس)
تاریخ ماد (دیاکونوف)
ایران از آغاز تا اسلام (گیرشمن

دارا شنبه 4 آذر‌ماه سال 1391 ساعت 02:36 ب.ظ