اندر بلای سخت پدید آید فضل و بزرگمردی و سالاری

رودکی
ای آن که غمگنی و سزاواری
وندر نهان سرشک همی باری

رفت آن که رفت و آمد آنک آمد
...

بود آن که بود، خیره چه غمداری؟

هموار کرد خواهی گیتی را؟
گیتی‌ست، کی پذیرد همواری

مُستی (گله)مکن، که ننگرد او مستی
زاری مکن، که نشنود او زاری

شو، تا قیامت آید، زاری کن
کی رفته را به زاری باز آری؟

آزار بیش بینی زین گردون
گر تو به هر بهانه بیازاری

گویی گماشته‌ست بلایی او
بر هر که تو دل بر او بگماری

اندر بلای سخت پدید آید
فضل و بزرگمردی و سالاری