دین راه درست زیستن است و درست زیستن با نیک اندیشی آغاز میشود. گاتهای زرتشت( گاتها، پیام و دین اهورا مزدا و کلام آن سخن زرتشت است) نیک اندیشی، نیک گفتاری و نیک کرداری را میآموزد.
گاتها اندیشههای مینوی و زبان آن، زبان اهورایی است. گاتها همچون اهورا مزدا، دانایی و روشنایی بیکرانی است که تنها با چشم و دل، گوش وجدان، و داوری خرد، دینی،شنیدنی و دریافتنی است. رموز، اشارات، تشبیهات و تمثیلات گاتها، زیبا سخنانی اندیشهزا هستند که توسن پندار را در آسمان راستی به جولان آورده و جویندگان نیکی و سازندگی را، شادی و رسایی میبخشند.
گاتها با اندیشههای کلان سر و کار دارند. به خرد و ریز نمیپردازند. سلامت روان و بدن را با هم لازمه نیک زیستن میداند و آن گونه رفتاری را اندرز میدهد که به جان و تن زیان نرساند. خرد، راستی، بینش و مهر راهنمای مردمان برای شناسایی آن گونه رفتارها هستند.
گاتها از خرد و منش نیک(و هومن یا بهمن)، از راستی و داد(اشا یا اردیبهشت)، از توان سازنده و نیکو(خشترا یا شهریور)، از آرامش و مهر فزاینده(سپنتا آرمیتی یا اسفند)، از خودشناسی و رسایی(هاروتات یا خرداد) و از بیمرگی و جاودانی(امرتات یا امرداد)، و از هر آنچه والا فروزههای خداییاند، سخن میگوید.
گاتها از آزادی گزینش(اختیار)، از هنجار انگیزه و شده(قانون علت و معلول) از بهرهوری از کارکرد زندگی(بهشت و جهنم)، و از داد(عدل) اهورایی گفتوگو میکند.
گاتها از آفرینش و روان فزاینده(سپنتامینیو) که گوهر اهورایی است، و از تازه شدن جهان(فرش کرت) که امید آدمی برای نیکو زیستن است، آگاهی میدهد.
گاتها پایه دین راستین را میآموزد، راه درست اندیشیدن و درست زیستن.