دئنا ن اشَت:عذاب وجدان گات هایی

کسی که به سوی مرد پارسا و درستکار آید
برایش روشنایی و شکوه به بار آورد وگرنه بهره اش زاری و نیازمندی خواهد بود
و روزگاری دراز در تیرگی ، بدخوراکی ، تنگ روزی و دریغاگویی خواهد گذراند.
شما پیروان دروغ را، وجدانتان به خاطر کردار و اعمالتان ، به آن هستی نکبت بار می راند.

یسنا هات سی و یکم  بند بیستم

بزرگترین عذاب ، عذاب وجدان است جهنمی که گناهکاران باید در آن بسوزند همان حالت
و محیطی است که سرزنش وجدان پس از گناهکاری در نهاد و باطن آدمی ایجاد می کند .
هر کسی حتی جنایتکاران نیز دارای وجدان و ضمیری می باشند که قادر به قضاوت است.
آنها که از یک خرد سطح متوسط برخوردارند کردار خود را بر طبق ضوابط و میزان درست
گو اینکه به آن ضوابط پایبند نباشند، می توانند ارزشیابی کنند و به گناه و کردار نادرست
خود آگاه شوند. نزد انسانهای اندیشمند البته آنها که دچار امراض روحی نباشند، آن
ارزشیابی و سنجش کردار، بازتابی شدید ایجاد می کند که گاهی از هر جهنمی سوزنده تر
است که در هیچیک از لحظه ها انسان را رها نمی کند. آن جهنم ، جهنم واقعی است که در
همین جهان آدمی را عذاب می دهد و می سوزاند.

برگرفته :گات ها سروده های اشو زرتشت

برگردان 17 هات
همراه با متن اوستایی وگزارش های زبانشناسی
پژوهش و نوشته :دکتر آبتین ساسانفر